९६४. क्षान्तं न क्षमया गृहोचितसुखं त्यक्तं न सन्तोषतः सोढो दुःसहशीततापपवनक्लेशो न तप्तं तपः |

ध्यातं वित्तमहर्निशं नित्यमितप्राणैर्न  शम्भोः पदं तत्तत्कर्म कृतं यदेव मुनिभिस्तैस्तैर्फलैर्वञ्चितः || वैराग्यशतक; राजा भर्तृहरी

अर्थ

[आम्ही] क्षमा केली पण क्षमाशीलता या गुणाने नव्हे [आपण बोलून काहीच फायदा नाही म्हणून चडफडत गप बसलो.] अगदी ऐशारामाच्या सुख सोडली पण समाधानात नाही. सहन करण्यास कठीण असं थंडी; उन; वाऱ्याचा त्रास सहन तर केलाच [तापसी सुद्धा हेच करतात पण तपाचरणाच्या ओढीने तसं] तप मात्र केलं नाही. आपल्या ताकदीप्रमाणे रात्रंदिवस आम्ही ध्यास घेतला तो पैशाचा; भगवान शंकराच्या चरणांचा नाही घेतला [अरेरे!] ऋषिमुनि जे जे करतात [ते सर्व कष्ट  आम्ही घेतले पण त्यांना त्याच जे उत्कृष्ट फळ मिळतं ते] त्या फळाला मात्र वंचित राहिलो.