भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Monday, April 18, 2011

३३४. अधः पश्यसि किं बाले, तव किं पतितं भुवि |

रे रे मूढ न जानासि गतं तारुण्यमौक्तिकम् ||

अर्थ

[एका म्हातारपणामुळे वाकून चालणाऱ्या वृद्ध स्त्रीला एका तरुणाने खवचटपणे विचाले] "ए मुली, एवढं वाकून काय शोधतेस? तुझ काही हरवलंय का ?" म्हातारी म्हणाली "अरे मूर्खा एवढं सुद्धा तुला समजत नाही? [माझ हरवलेलं] तारुण्य रूपी मोती मी शोधतेय".

No comments: