२१३. विधाय वैरं सामर्षे नरोऽरौ य उदासते |

प्रक्षिप्योदर्चिषं कक्षे शेरते तेऽभिमारुतम् ||

अर्थ

रागावलेल्या शत्रुशी वैर करून जो माणूस नुसता बसून राहतो, तो वाळलेल्या गवताला आग लावून वारा ज्या दिशेने वाहतो तिथे झोपून राहतो.