२२१. पद्मे मूढजने ददासि विभवं विद्वत्सु किं मत्सरः? नाहं मत्सरिणी न चापि चपला नैवास्ति मूर्खें रतिः |

मूर्खेंभ्यो द्रविणं ददामि नितरां तत्कारणं श्रूयतां विद्वान्सर्वजनेषु पूजिततनुः मूर्खस्य नान्या गतिः ||

अर्थ

कवि आणि लक्ष्मी यांचा संवाद - हे लक्ष्मी, मूर्ख लोकांना तू श्रीमंती देतेस तर पंडितांचा तुला मत्सर [द्वेष] वाटतो काय? लक्ष्मी- मी मत्सरी नाही, चंचल नाही किंवा मूर्खांवर माझे प्रेम सुद्धा नाही. मूर्खांना मी भरपूर संपत्ति देते त्याचे कारण ऐका. सर्व लोक विद्वानांचा मान ठेवतातच. पण मूर्खांना [श्रीमंतीशिवाय दुसऱ्या कुठल्याही कारणाने मान मिळणे] शक्य नसते म्हणून.