भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Monday, February 28, 2011

३०७. प्रतिक्षणमयं कायः क्षीयमाणो न लक्ष्यते |

आमकुम्भ इवाम्भस्थो विशीर्णः सन्विभाव्यते ||

अर्थ

हा देह क्षणाक्षणाला झिजतोय पण कळत नाही. पाण्यात ठेवलेला कच्चा माठ जसा फुटला की, त्याचे तुकडे तुकडे झाले की मगच कळते. तशी या देहाची झीज पराकोटीला गेली की मगच कळते. [मृत्यु अचानक आला असं वाटत पण हळू हळू तो जवळ येत असतो.]

No comments: