३०३. हस्तमुत्क्षिप्य यातोऽसि बलात् कृष्ण किमद्भुतम् |

हृदयाद्यदि निर्यासि पौरुषं गणयामि ते ||

सूरदास

अर्थ

[सूरदास श्रीकृष्णाचे महान भक्त होते. त्यांच्याबरोबर देव सतत रहात असे. एकदा असेच त्यांच्या मांडीवर असताना देव पळून गेला. दृष्टीहीन सुरदास त्याला पकडू शकले नाहीत. तेंव्हा ते म्हणाले] हे कृष्णा, हात झटकून बळजबरीने पळालास यात काय नवल? तु जर माझ्या हृदयातून जर निघून गेलास तर तुझं कर्तृत्व मी मान्य करीन [ते इतके निस्सीम भक्त होते की देवाचा निवास त्यांच्या हृदयात पक्का होता.]