भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Monday, March 26, 2012

६२५. सम्पोष्यं सदपत्यवत्परकराद्रक्ष्यं च सुक्षेत्रवत्; संशोध्यं व्रणिनोऽङ्गवत्प्रतिदिनं प्रेक्ष्यं च सन्मित्रवत् |

बध्यं बन्धवदश्लथं नहि न विस्मर्यं हरेर्नामवन्नैवं सीदति पुस्तकं किल कदाप्येतद्गुरूणां वच:||

अर्थ

मुलाचे जसे चांगल्यारीतीने पोषण करतो त्याप्रमाणे पोषण करावे; चांगल्या शेतीचे ज्याप्रमाणे दुसर्यापासून संरक्षण करतो तसे रक्षण करावे; जखमी माणसाच्या अवयवान्प्रमाणे दररोज निगा राखावी; [पाने फाटत असल्यास चिकटवावी] मित्राप्रमाणे [प्रेमाने] हाताळावे; बद्धाप्रमाणे पक्के बांधावे; ढिले राहू देऊ नये. हरिनामाचे जसे विस्मरण होऊ देऊ नये तसे कुठे विसरून येऊ नये; म्हणजे खरोखर पुस्तक कधीही जीर्ण होत नाही असे मोठी माणसे सांगतात.

No comments: