११८८. आपाण्डुरा शिरसिजास्त्रिवली कपोले दन्तावली विगलिता न च मे विषादः |

एणीदृशो युवतयः पथि मां विलोक्य तातेति भाषणपराः खलु वज्रपातः ||

अर्थ

[गम्मत अशी आहे की] केस सगळे पांढरे झालेत, गालावर [भरपूर] सुरकुत्या पडल्यात, दान्तांची ओळच पडून गेलीय. त्याच मला दुःख होत नाहीये [पण] रस्त्यात मला बघून हरिणाक्षी [सुंदऱ्या] "तात" [अहो बाबा] असं जेंव्हा म्हणतात तेंव्हा मात्र वज्र आदळल्यासारखं [दुःख] होत.