५७७. विप्रास्मिन्नगरे को महान् कथयतां तालदृमाणां गणा: को दाता? रजको ददाति वसनं प्रातर्गृहीत्वा निशि |

को दक्ष:? परदारवित्तहरणे सर्वेऽपि दक्षा: जना: कस्माज्जीवसि हे सखे कृमिविषन्यायेन जीवाम्यहम् ||

अर्थ

'अरे ब्राह्मणा, या गावात महान् [थोर, उंच] सांग रे बाबा' [गावात नवीनच आलेला होतकरू विचारतो]; 'ताडाच्या झाडांच बेट'; 'दाता [उदार] कोण आहे?'; 'धोबी - तो सकाळी कपडे घेऊन जातो आणि रात्री देतो' ; 'कोण दक्ष [लक्षपूर्वक, चटकन आणि कौशल्याने काम करणारा] आहे?'; 'दुसऱ्याची संपत्ती आणि स्त्री यांच हरण [गैरफायदा घेण्याच्या बाबतीत] सर्वच लोक दक्ष आहेत; 'अरे मग तू जगतोस तरी कसा?'; 'अरे मित्रा. विषातल्या किड्यासारखा [मी ही तसलाच रे] ' [आदर्शवादाचा कसा -हास झालाय त्याचं उत्तम वर्णन.]