१२४८. त्वं चेत्संचरसे वृषेण लघुता का नाम दिग्दन्तिनां व्यालैः काञ्चनकुण्डलानि कुरुषे हानिर्न हेम्नः पुनः |

मूर्ध्ना चेद्वहसे जडांशुमयशः किं नाम लोकत्रयीदीपस्याम्बुजबान्धवस्य जगतामीशोऽसि किं ब्रूमहे ||

अर्थ

[हे भगवान शंकरा] तू बैलावर बसून भटकलास म्हणून [अष्ट] दिग्गजांना कमीपणा येत नाही. [खरं तर आपल्या योग्यतेनुसार वाहन निवडलं पाहिजे.] कानात सर्पाच वेटोळं अडकवलस म्हणून सोन्याचा काय तोटा होणार? जडांशु [ मंद किरण असणारा / चन्द्र] ला डोक्यावर घेतलास म्हणून लोकत्रयीला प्रकाश देणाऱ्या सूर्याचा काही बदलौकिक होत नाही. [खरं आपल्या योग्यतेनुसार सोबती निवडावे पण तू तर] त्रिलोकीचा धनी आम्ही काय बोलणार हो.