१२५५. स जातो येन जातेन याति वंशः समुन्नतिम् |

परिवर्तिनि संसारे मृतः को वा न जीवति ||

अर्थ

ज्याने आपल्या [सामर्थ्याने] घराण्याच नाव उज्वल केलं; तोच खरा जन्माला आला [त्याच्या जगण्याचं सार्थक झालं नाहीतर]  या जगाच्या रहाटगाडग्यात मेलेला कोण बरे पुन्हा जन्माला येत नाही? सगळे जन्म घेऊन आपल आयुष्य रेटत राहतात, पण याचा जन्म सार्थक होतो.]