१२९६. तटस्थैः ख्यापिताश्चेतो विशन्ति गुणिनां गुणाः |

उत्कोचितानां पद्मानां गन्धो वायुभिराहृतः ||

अर्थ

गुणी लोकांच्या गुणांच; तिऱ्हाईतानी गुणवर्णन केल्यावर [श्रोत्याच्या] मनात त्याच  कौतुक वाटायला सुरवात होते. [आपले आपण गुण सांगितले तर कुणाला खात्री वाटत नाही,] जसं की उमललेल्या कमळांचा सुगंध जेंव्हा वारा वाहून नेतो तेंव्हाच सगळीकडे पसरतो. [कमळ स्वतः सांगत नाहीत ]