१४०३. न त्वमात्मानं बहु विगणयन्नात्मनैवावलम्बे ।

तत्कल्याणित्वमपि नितरां मा गमः कातरत्वम् ||

कस्यैकान्तं सुखम् उपनतं, दु:खम् एकान्ततो वा। 

नीचैर् गच्छति उपरि च, दशा चक्रनेमिक्रमेण॥ [२/४९ मेघदूत कालिदास]

अर्थ

हे ( माझ्या) नशीबवान (प्रिये) तू याबद्दल खूप भिऊन जाऊ नकोस. मी स्वतः ला सावरीन. फक्त सुख एके सुख असे कोणाला मिळत? रहाट गाडग्याप्रमाणे ही स्थिती वर खाली फिरत रहाते.

१४०२. करारविन्देन पदारविन्दं मुखारविन्दे विनिवेशयन्तम् |

वटस्य पत्रस्य पुटेशयानं बालं मुकुन्दं मनसा स्मरामि ||

अर्थ

हस्त कमलाने चरणकमल मुखकमलामध्ये घालणाऱ्या, वडाच्या पर्णावर शयन करणाऱ्या, छोट्याशा भगवान श्रीकृष्णाचे मी मनापासून स्मरण / मनामध्ये स्मरण करतो/ते.

१४०१. पूर्णे तटाके तृषितः सदैव भूतेपि गेहे क्षुधितः स मूढः ।

पूर्णे तटाके तृषितः सदैव भूतेपि गेहे क्षुधितः स मूढः ।
कल्पद्रुमे सत्यपि वै दरिद्रः गुर्वादियोगेऽपि हि यः प्रमादी ॥

सद्गुरु ची भेट होऊन सुद्धा जो चुका करतो तो ( शिष्य) तळेपूर्ण भरलेले असूनही कायम तहानलेला असतो, स्वतःचे घर असूनही भुकेजलेला, व कल्पवृक्ष मालकीचा असूनही गरीबच असतो.