३५९. शिरः शार्वं स्वर्गात्पशुपतिशिरस्तः क्षितिधरं महीध्रादुत्तुङ्गादवनिमवनेश्चापि जलधिम् |

अधोऽधो गङ्गेयं पदमुपगता स्तोकमधुना विवेकभ्रष्टानां भवति विनिपातः शतमुखः ||
   
अर्थ

सारासार विचार नष्ट झालेल्यांचा अध:पात कसा शेकडो मार्गांनी होतो. [पहा] गंगा ही स्वर्गातली [सर्वोच्चपदी असलेली] नदी तिथून खाली आली ती शंकराच्या डोक्यावर. तिथून खाली आली ती हिमालयावर, तिथून उतरली ती जमिनीवर, तिथूनही वाहत सुटली ती चक्क महासागरापर्यंत थांबलीच नाही. एकदा विवेक सुटला कि संपलच सगळं!