५०२. अमृतं कल्पयित्वा तु यदन्नं समुपागतम् |

प्राणाग्निहोत्रविधिना भोज्यं तद्वदघापहम् ||

अर्थ

जे अन्न आपल्यापुढे वाढून आले असेल ते अमृत आहे अशी कल्पना करून प्राण हेच अग्निहोत्र आहे अशा रीतीने [यज्ञाप्रमाणे पावित्र्य राखून] तो जसा पापहरण करतो त्याप्रमाणे हे रोग हारक आहे असे समजून जेवावे.