भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Tuesday, December 13, 2011

५३०. जले तैलं खले गुह्यं पात्रे दानं मनागपि |

प्राज्ञे शास्त्रं स्वयं याति विस्तारं वस्तुशक्तित: ||

अर्थ

पाण्यात पडलेलं तेल; दुष्ट माणसाला कळलेलं लहानसं रहस्य; लायक व्यक्तीला केलेल थोडसं दान आणि हुशार माणसाला सांगितलेलं शास्त्र या गोष्टी अगदी छोट्या असल्या तरी त्या विस्तार पावतात. [पाणी; वाईट व्यक्ती; सत्पात्री केलेले दान; बुद्धिमान माणूस यांच्यामध्ये असणाऱ्या अंगभूत सामर्थ्यामुळे सहवासात आलेल्या गोष्टींचा विस्तार होतो.]

No comments: