९९४. आयुर्नश्यति पश्यतां प्रतिदिनं याति क्षयं यौवनं प्रत्यायान्ति गता पुनर्न दिवसा ; कालो जगद्भक्षकः |

लक्ष्मीस्तोयतरङ्गभङ्गचपला ; विद्युच्चलं जीवितं तस्मान्मां शरणागतं शरणद ; त्वं रक्ष रक्षाधुना ||

अर्थ

आपल्या डोळ्यादेखत आयुष्याचा ऱ्हास होतोय; तारुण्य हळूहळू संपतय; [एकदा] गेलेले दिवस पुन्हा परत येत नाहीत; काळ तर जगाला खाऊन टाकतोच आहे; संपत्ती पाण्यावर उठून क्षणात फुटणाऱ्या लाटेसारखी चंचल आहे, आयुष्य विजेसारखं क्षणिक आहे; तरी [सगळ्यांना] आसरा देणाऱ्या परमेश्वरा; तूच माझा सांभाळ कर; मी तुला शरण आलो आहे.