८३७. तदा स वृद्धो भवति तदा भवति दु:खित: |

तदा शून्यं  जगत्सर्वं यदा मात्रा वियुज्यते ||

अर्थ

जेंव्हा [एखाद्या  व्यक्तीला] आईचा वियोग होतो तेंव्हा त्याला दु:ख होतं; सगळं जग भकास वाटत व तो [खरा] म्हातारा होतो.