३५२. स एव धन्यो विपदि यः स्वरूपं न मुञ्चति |

त्यजत्यर्ककरैस्तप्तं हिमं देहं ; न शीतताम् ||

अर्थ

कितीही संकटे आली तरी जो आपले स्वाभाविक गुण सोडत नाही तोच खरा धन्य होय. सूर्यकिरणांनी बर्फ जरी तापले तरी आपल्या देहाचे ते विसर्जन करील; वितळेल पण आपली शीतलता सोडणार नाही.