भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Tuesday, February 14, 2012

५९३. वृक्षं क्षीणफलं त्यजन्ति विहगाः शुष्कं सर: सारसा निर्द्रव्यं पुरुषं त्यजन्ति गणिका भ्रष्टं नृपं मन्त्रिणः |

पुष्पं पर्युषितं त्यजन्ति मधुपा दग्धं वनान्तं मृगा: सर्व: कार्यवशाज्जनोभिरमते तत्कस्य को वल्लभ: ||

अर्थ

फळांचा बहर संपल्यावर पक्षी झाडांना सोडून देतात. [दुसऱ्या झाडांवर जातात] तळ आटलं की क्रौंच पक्षी [दुसऱ्या तळ्यावर] जातात. वेश्या गरीब माणसाला सोडून देतात. पदच्युत झालेल्या राजाचा मंत्री त्याग करतात. भुंगे सुकलेल्या फुलावरून उडून जातात. आपल कुठलं तरी काम होण्याच्या आशेने लोक सहवास करतात. कोणाला बरं दुसऱ्याबद्दल खरं प्रेम असत? [सर्व त्यांच्या त्यांच्या कामापुरते गोड वागून काम झालं की पळतात.]

No comments: