१७७. 'हे हेरम्ब'; 'किमम्ब'; 'रोदिषि कुतः'; 'कर्णौ लुठत्यग्निभूः'; 'किं ते स्कन्द विचेष्टिम्? मम पुरा संख्या कृता चक्षुषाम्'; |

१७७. 'हे हेरम्ब'; 'किमम्ब'; 'रोदिषि कुतः'; 'कर्णौ लुठत्यग्निभूः'; 'किं ते स्कन्द विचेष्टिम्? मम पुरा संख्या कृता चक्षुषाम्'; |
'नैतत्तेप्युचितं गजास्य; चरितं'; नासां मिमीतेऽम्ब मे' तावेवं सहसा विलोक्य हसितव्यग्रा शिवा पातु वः ||

अर्थ

अरे गजानना, काय आई?, रडतोयस का? हा स्कन्द [कार्तिकेय] माझ्या कानाला लोंबकळतोय. हा काय रे स्कंदा तुझा खोडकरपणा? प्रथम [ह्यानी] माझे डोळे मोजले. गजानना हे तुझं बरोबर नाही. हं आई त्यानी माझे नाक [सोंडेची लांबी] मोजली. अशा प्रकारे भांडणार्‍या त्यांना पाहून हसू कोसळलेली पार्वती तुमचे रक्षण करो.