१७२. नलिकागतमपि कुटिलं न भवति सरलं शुनः पुच्छम् |

१७२. नलिकागतमपि कुटिलं न भवति सरलं शुनः पुच्छम् |
तद्वत् खलजनहृदयं बोधितमपि नैव याति माधुर्यम् ||

अर्थ

[ज्याप्रमाणे] कुत्र्याचे वाकडे शेपूट नळीत घातले तरी सरळ होत नाही, त्याप्रमाणे दुष्ट मनुष्याचे मन उपदेश करूनही मधुर [चांगले] होत नाही.