१३१४. को लाभो गुणिसंगमः किमसुखं प्राज्ञेतरै: संगतिः का हानिः समयच्युतिर्निपुणता का धर्मतत्वे रतिः |

कः शूरो विजितेन्द्रियःप्रियतमा कानुव्रता किं धनं विद्या किं सुखमप्रवासगमनं राज्यं किमाज्ञाफलम् ||
अर्थ = [या जगात] फायदा कुठला? गुणी लोकांशी सहवास. दुःख कशाला म्हणाव? मूर्ख लोकांशी संगत. तोटा कुठला? वेळ वाया जाणं. कौशल्य म्हणजे काय? धर्मावर प्रेम असणं. शूर कुणाला म्हणावं? ज्याचा आपल्या इंद्रियांवर ताबा आहे त्याला. अगदी आवडती कोण? जी आपल्या कल्याणासाठी झटते ती. संपत्ती कुठली? विद्या. दुःख कोणते? पापाची आवड. राज्य म्हणजे काय? आपली आज्ञा पाळली जाणं.