ह्या संस्कृत सुभाषितांचा अर्थ सौ. मंगला केळकर यांनी समजावून सांगितला आहे.
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥
Monday, November 15, 2010
२८१. चिन्ता चिता समानाऽस्ति बिन्दुमात्रविशेषतः |
अर्थ
चिन्ता आणि चिता सारखी आहे फरक फक्त अनुस्वाराचा. चिन्ता [काळजी] जिवंत माणसाला जाळते तर चिता जीव निघून गेल्यावर [मृताला] जाळते
२८०. विद्या शस्त्रस्य शास्त्रस्य द्वे विद्ये प्रतिपत्तये |
अर्थ
शस्त्रविद्या आणि शास्त्रविद्या [ज्ञान] दोन्ही विद्या कीर्ति मिळवून देणाऱ्या आहेत [परंतु] पहिली म्हातारपणी हास्यास्पद ठरते तर दुसरीचे नेहमी कौतुक होते.
२७९. नाप्राप्यमभिवाञ्छन्ति नष्टं नेच्छन्ति शोचितुम् |
अर्थ
विद्वान् माणसे न मिळण्याजोग्या [अशक्य] गोष्टीची इच्छा करीत नाहीत, नाश पावलेल्या गोष्टीबद्दल दुःख करीत नाहीत आणि संकटकाळी डगमगत नाहीत.
Tuesday, November 9, 2010
२७८. नष्टं द्रव्यं लभ्यते कष्टसाध्यम् , नष्टा विद्या लभ्यतेऽभ्यासयुक्ता |
अर्थ
[खूप] कष्ट करून गेलेली संपत्ति मिळवता येते. [विसरल्यामुळे] गेलेली विद्या अभ्यास करून [पुन्हा] मिळवता येते. तब्बेत खराब झाली तर चांगले उपचार करून ति सुधारता येते. पण वेळ [वाया] घालवला तर तो गेला तो गेलाच. [वेळ वाया घालवण टाळावं]
२७७. यत्र विद्ववज्जनो नास्ति श्लाघ्यस्तत्राल्पधीरपि |
अर्थ
ज्या ठिकाणी विद्वान लोक नाहीत त्याठिकाणी कमी बुद्धी असणारा माणूस देखील स्तुतीला पात्र ठरतो. जसे [मोठे] वृक्ष नसलेल्या प्रदेशात एरंडसुद्धा वृक्ष म्हणून मिरवतो.
२७६. वाच्यं श्रद्धासमेतस्य पृच्छकस्य विशेषतः |
अर्थ
ज्याचा [आपल्यावर] विश्वास आहे आणि जास्तकरून ज्याने आपल्याला [त्याबद्दल] विचारलेले आहे अशा [माणसालाच उपदेश] सांगावा पण विश्वास नसणाऱ्याला सांगितले तर ते कष्ट व्यर्थ जातील.
२७५. अवज्ञात्रुटितं प्रेम नवीकर्तुं क ईश्वरः |
अर्थ
अपमानामुळे तुटलेले प्रेम पुन्हा निर्माण करण्यास कोण बरे समर्थ आहे? [एखाद्याचा अपमान झाल्यावर त्याच्याशी पुन्हा जवळीक होत नाही] जसे फुटलेले मोती लाखेच लेप लावून सांधता येत नाहीत.
२७४. श्व:कार्यमद्य कुर्वीत पूर्वांण्हे चापराण्हिकम् |
अर्थ
उद्या करायचे काम आज करावे आणि दुपारनंतर करायचे काम सकाळीच करावे. कारण ह्या माणसाचे काम झाले आहे किंवा नाही याची मृत्यु वाट पाहत नाही.
२७३. यथा खनन् खनित्रेण नरो वार्यधिगच्छति |
अर्थ
ज्याप्रमाणे कुदळीने [सतत] खणत राहणाऱ्या मनुष्याला [विहिरीचे] पाणी मिळते, त्याप्रमाणे गुरूंची [निष्ठेने] सेवा करणाऱ्या [व त्यांच्याकडून विद्या मिळवू इच्छिणाऱ्या] विद्यार्थ्याला गुरुकडे असलेली विद्या मिळते.
Tuesday, September 21, 2010
२७२. त्वयि मेऽनन्यविषया मतिर्मधुतेऽसकृत् |
अर्थ
हे मधू राक्षसाचा वध करणाऱ्या श्रीकृष्णा, गंगेचा प्रवाह ज्याप्रमाणे [न थांबता, सतत ] समुद्राकडे झेप घेतो त्याप्रमाणे तुझ्याविषयी माझ्या मनात एकान्तिक [दुसरा कुठलाही विचार न येता फक्त तुझेच चिंतन एवढा एकच] विचार येवो
Monday, September 13, 2010
२७१. विपदः सन्तु नः शश्वत्तत्र तत्र जगद्गुरो |
अर्थ
हे या जगात श्रेष्ठ असणाऱ्या श्रीकृष्णा, आम्हाला सतत संकटे येवोत [कि ज्यामुळे तुझे स्मरण होईल व त्यामुळे ] जन्ममृत्यूचा फेरा संपवणारे तुझे दर्शन होईल.
Thursday, September 9, 2010
२७०. असारे खलु संसारे सारं श्वशुरमन्दिरम् |
अर्थ
या मिथ्या वैतागवाण्या जगात चांगली गोष्ट म्हणजे [फक्त] सासुरवाडी. [म्हणूनच कि काय] भगवान शंकर हिमालयात राहतात तर श्रीविष्णु महासागरात.
२६९. भाग्यवान् जायतां पुत्रः मा शूरो मा च पण्डितः |
कुन्ती महाभारत
अर्थ
मुलगा नशीबवान असावा शूर किंवा विद्वान् असण्याची [जरूर] नाही [कारण] शूर आणि ज्ञानी [असूनही] माझे पुत्र युद्धात कुजून जात आहेत.
Tuesday, September 7, 2010
२६८. सत्यानृता च परुषा प्रियवादिनी च हिंस्रा दयालुरपि चार्थपरा वदान्या |
अर्थ
[कधी] खरं [कधी] खोटे, कधी मधुर, कधी कठोर, केंव्हा निर्घूण तर कधी दयालू, कधी पैशांचा हव्यास असणारी तर कधी उदार, सतत पैसे लागणारी, सतत खर्च होतो असं राजनीति सतत बदलत राहणारी - वेश्येप्रमाणे असते.
Monday, September 6, 2010
२६७. सामैव हि प्रयोक्तव्यमादौ कार्यं विजानता |
अर्थ
काम [चांगले कसे करावे हे] जाणणाऱ्याने पहिल्यांदा गोड बोलून समजावून सांगावे. अशाप्रकारे सामाचा उपयोग करून पूर्ण केलेली कामे कधीही बिघडत नाहीत.
२६६. नौमीड्य तेऽभ्रवपुषे तडिदम्बराय गुञ्जावतंसपरिपिच्छलसन्मुखाय |
अर्थ
हे परमेश्वरा, घनश्यामा, ज्याचे मस्तक गुंजानी सुशोभित केले आहे. अशा, वस्त्रे तेजस्वी असणाऱ्या, स्निग्ध आणि सुंदर मुख असणाऱ्या, वनमाला धारण करणाऱ्या, बासरी, शिंग, वेत एका हाती घास यामुळे सुंदर दिसणाऱ्या, कोमल चरण असणाऱ्या गोपराजाच्या मुलाला [श्रीकृष्णाला, देवा तुला] मी वन्दन करतो.
२६५. सच्चिदानन्दरूपाय विश्वोत्पत्त्यादिहेतवे |
अर्थ
विश्वाची उत्पत्ति, स्थिति, प्रलय वगैरेना कारणीभूत असणाऱ्या, सत्, चित् आणि आनंद हेच स्वरूप असणाऱ्या, भगवान श्रीकृष्णाची आम्ही अध्यात्मिक, आधिभौतिक, आधिदैविक तापनिवारणासाठी स्तुती करतो.
Thursday, September 2, 2010
२६४. पिकस्तावत्कृष्णः परमरुणया पश्यति दृशा परापत्यद्वेषी स्वसुतमपि नो पालयति यः|
अर्थ
खरोखर कोकीळ हा [अन्तर्बाह्य] काळाकुट्ट आहे, तो तांबड्या लाल डोळ्यांनी [रागानेच] बघतो. दुसऱ्यांच्या पिल्लांचा द्वेष तर करतोच, पण स्वतःच्या पिलांचा देखील सांभाळ करीत नाही. तरीसुद्धा तो सर्व जगाचा अत्यंत आवडता असतो. मधाळ बोलणाऱ्यांच्या दोषांचा कधीही विचार केला जात नाही. [साखरपेर्या भाषेमुळे लोक फसतात आणि त्यांची गैरकृत्य लपतात.]
२६३. स्वायत्तमेकान्तगुणं विधात्रा विनिर्मितं छादनमज्ञतायाः |
अर्थ
मौन म्हणजे ब्रह्मदेवाने निर्माण केलेले, स्वतःच्या ताब्यात असलेले, फक्त गुणच असलेले [काहीच दोष नसलेले] विशेषतः ज्ञानी लोकांच्या सभेमध्ये अलंकाराप्रमाणे वाटेल असे, मुर्खपणा [लपवता येईल असे] झाकण आहे.
Wednesday, September 1, 2010
२६२. अहो खलभुजङ्गस्य विचित्रोऽयं वधक्रमः |
अर्थ
दुष्ट मनुष्य रूपी सापाची मारण्याची रीत केवढी विचित्र आहे! तो [वेगळ्याच] एकाच्या कानात [चाहाडीचे विष घालून] चावतो, [आणि ज्याच्याबद्दल चाहाडी केली असेल तो] दुसराच प्राणांना मुकतो.
२६१. पुंसामसमर्थानामुपद्रवायात्मनो भवेत्कोपः |
अर्थ
दुबळ्या माणसांचा संताप हा त्यांना स्वतःलाच त्रासदायक होतो. [जसे] अतिशय तापलेले पातेले त्याच्या जवळ असणार्यांनाच होरपळून टाकते.
Monday, August 30, 2010
२६०. परस्परविरोधे तु वयं पञ्च च ते शतम् |
युधिष्ठिर महाभारत
अर्थ
एकमेकात भांडण झाल्यास, आपण [पांडव] पाच आणि ते कौरव शंभर आहेत. पण दुसऱ्या [शत्रूशी] युद्ध असताना आपण एकशे पाच [पांडव अधिक कौरव] आहोत.
२५९. गुणेष्वनादरं भ्रातः पूर्णश्रीरपि मा कृथाः |
अर्थ
हे बन्धो, अतिशय श्रीमंत असलास तरी गुणांचे [संवर्धन करण्यात] दुर्लक्ष करू नकोस. घडा [विहिरीतून काढताना पाण्याने] पूर्ण भरला असला तरी गुण [गुण किंवा पोहोऱ्याचा दोर] तुटल्यास खाली कोसळतो.
Monday, August 16, 2010
२५८. जगतीह बन्धुभावं विजयं जयं च लभताम् |
या जगामध्ये बंधुभाव [प्रेम] पसरो. [सत्याचा निश्चितपणे] विजय होवो. [मी] राष्ट्राचे मानचिह्न असणाऱ्या राष्ट्रध्वजाला वन्दन करतो.
२५७. अकुतोभयं मनो मे, त्वयि नित्यमेव रमताम् |
अर्थ
अत्यंत निर्भय असे माझे मन तुझ्या [निरीक्षणात] नेहमी आनंदी होवो नेहमी शाश्वत सत्य, मनोहर कल्याण मिळवण्याचा प्रयत्न करो.
२५६. मरुता प्रकम्पमानं, उच्चैर्विराजमानम् |
अर्थ
तेजस्वी अशा, तीन रंगानी शोभून दिसणाऱ्या, [खूप] उंचावर वाऱ्याच्या वेगामुळे फडफडणाऱ्या राष्ट्रध्वजाला मी वन्दन करतो.
Friday, August 13, 2010
२५५.कोलाहले काककुलस्य जाते विराजते कोकीलकूजितं किम् |
अर्थ
कावळ्यांच्या घरट्यात काव काव चालू असताना, कोकीळपक्षाचे कुहू कुहू गायन शोभून दिसते काय? [ते लोपून जाते तसंच] दुष्ट लोक परस्परांशी बोलत असताना विचारी माणसाने गप्प बसावे. [त्यांचा फक्त अपमान होईल]
२५४. अल्पाक्षररमणीयं यः कथयति निश्चितं स खलु वाग्मी |
अर्थ
थोडक्यात आणि सुंदर भाषेत जो सांगतो तो खरोखर [चांगला-फर्डा] वक्ता होय. खूप बडबड करून त्यातून थोडासाच अर्थ निघत असेल तर त्याला वाचाळ म्हणावे.
Sunday, August 8, 2010
२५३. सन्तश्च लुब्धाश्च महर्षिसंघा विप्राः कृषिस्थाः खलु माननीयाः |
चित्रकाव्याच्या विविधप्रकारापैकी ' अन्तरालाप ' नावाचा एक चमत्कृतिपूर्ण काव्यप्रकार आहे. अन्तरालापाच्या एकच श्लोकात प्रश्न व त्या प्रश्नांची दडलेली उत्तरे असतात. प्रस्तुत श्लोकात सज्जन, लोभी, ऋषीसमूह, ब्राह्मण, शेतकरी आणि मान्यवर हे सहाजण कशाची इच्छा करतात? असा एक प्रश्न आणि या सहाहि जणांना नको वाटणारी एकच गोष्ट कोणती? असा दुसरा प्रश्न विचारला आहे.
२५२. सम्पन्नतरमेवान्नं दरिद्रा भुञ्जते सदा |
अर्थ
गरीब लोक नेहमी अतिशय चांगल असं अन्न भक्षण करतात. कारण भूक ही सुंदर चव आणते की जि [गोष्ट] श्रीमंतांच्या बाबतीत दुर्मिळ असते.
२५१. पठतो नास्ति मूर्खत्वं जपतो नास्ति पातकम् |
अर्थ
शिकत राहणाराला मूर्खपणाचा धोका नसतो. जप करणाराला पाप लागण्याचा धोका नसतो. मौन बाळगणाऱ्याला भांडणाची भीती नसते. दक्ष राहणार्याला कसलीच भीती नसते.
Friday, August 6, 2010
२५०. न तेन वृद्धो भवति येनास्य पलितं शिरः |
अर्थ
ज्याचं डोकं म्हातारपणामुळे पांढरे झाले आहे त्याला देव वृद्ध म्हणत नाहीत तर जो तरुण असूनही [खूप] शिकलेला आहे त्याला वृद्ध असे म्हणतात.
२४९. को हि तुलामधिरोहति शुचिना दुग्धेन सहजमधुरेण |
अर्थ
जन्मतः मधुर असणाऱ्या दुधाची कोण बरे बरोबरी करू शकेल ते तापवल [त्रास दिला] विकार केला [विरजून दही केलं] घुसळल [कसाही त्रास दिला] तरी स्नेह [स्निग्धता -प्रेम - ओशटपणा] प्रकट करते.
Tuesday, August 3, 2010
२४८. विना कार्येण ये मूढा गच्छन्ति परमन्दिरम् |
अर्थ
जे मूर्ख लोक काही काम नसताना दुसऱ्याच्या घरी जातात, त्यांना कृष्णपक्षातील चंद्र ज्याप्रमाणे क्षय पावतो त्याप्रमाणे नक्की कमीपणा येतो.
२४७. तारतारतरैरेतैरुत्तरोत्तरतो रुतैः |
अर्थ
कामविव्हल झालेली टिटवी ह्या अशा अधिकाधिक वाढत जाणाऱ्या कर्कश आवाजात सगळ्या काठावर प्रत्येक झाडावर ओरडत आहे.
चित्रकाव्यामध्ये हा द्वयक्षर श्लोक रसपूर्ण आणि अर्थाची ओढाताण न करता सुंदर रचना केली आहे.
२४६. कर्तव्यमद्य किमु वेत्यविचिन्तयन्तमुत्साहशून्यमवलोंक्य नरं हताशम् |
अर्थ
उत्साह मुळीच नसलेल्या, कर्तव्ये करावी [की संन्यासात सुख मानावे अशा गोंधळात पडलेल्या], निराश अशा [अर्जुनाला - भारतीय जनतेला] पाहून प्रवृत्तिपर मोक्षाच्या मार्गाचा, प्रयत्नवादाचा उपदेश करणाऱ्या, बाळ [नाव धारण करणाऱ्या - पक्षी बाल - निष्पाप अशा] पुरुषाला [टिळकाना, श्रीकृष्णाला मी] वन्दन करतो.
२४५. प्रदोषे दीपक: चन्द्र: प्रभाते दीपको रवि:।
अर्थ
रात्री चन्द्र हा दिवा असतो. [उजेड देतो] पहाटेपासून सूर्य हा दिवा असतो. तिन्ही लोकात धर्म [आपण केलेली सत्कृत्ये ही] दिव्याप्रमाणे [उपयोगी] पडतात. सुपुत्र हा घराण्याला दिवा [मार्गदर्शक] असतो.
२४४. कति वा पाण्डवा भद्र खट्वाखुरमितास्त्रयः |
मुकुन्दराय
अर्थ
सद्गृहस्था, पांडव किती [होते] [यावर] एका मूर्खाने खाटेच्या खुरांइतके तीन, असे म्हणून दोन बोटे दाखवली.
२४३. अनालस्यं ब्रह्मचर्यं शीलं गुरुजनादरः |
मुकुन्दराय
अर्थ
उद्योगीपणा, ब्रह्मचर्य, उत्तम चारित्र्य, शिक्षकांबद्दल आदर, स्वावलंबन, सतत अभ्यास करणे हे विद्यार्थ्याचे सहा गुण आहेत.
Monday, July 26, 2010
२४२. दृष्टान्तो नैव दृष्टस्त्रिभुवनजठरे सद्गुरोर्ज्ञानदातुः स्पर्शश्चेत्तत्र कल्प्यः स नयति यदहो स्वर्णतामश्मसारम् |
शङ्कराचार्य - शतश्लोकी
अर्थ
या त्रिभुवनात ज्ञानदात्या सद्गुरुना शोभेल असा दृष्टान्तच नाही. त्यांना परिसाची उपमा दिली तर [तर तीही योग्य नाही], कारण अहो, जरी परिस लोखंडाला सुवर्णत्व देतो तरी परिसत्व देत नाही. [परंतु ]सद्गुरू चरणयुगुलांचा आश्रय करणाऱ्या आपल्या शिष्याला स्वतःचे साम्य देतात आणि त्यामुळेच ते निरुपम आहेत आणि त्यांना योग्य असा दृष्टान्त प्रपंचात मिळत नाही.
Saturday, July 24, 2010
२४१. स्लिष्टा क्रिया कस्यचिदात्मसंस्था संक्रान्तिरन्यस्य विशेषस्लिष्टा|
कालिदास - मालविकाग्निमित्र
अर्थ
कोणाला [एखाद्या शिक्षकाला] स्वतःचे ज्ञान प्रशंसनीय असते. कुणाला शिकवण्याची हातोटी उत्तम असते. ज्याला या दोनही गोष्टी चांगल्या येतात त्याला निश्चितपणे अग्रस्थान दिले पाहिजे.
२४०. अर्थेन भेषजं लभ्यमारोग्यं न कदाचन |
अर्थ
पैसे [देऊन] औषध मिळते, पण आरोग्य कधीही पैसे देऊन मिळत नाही. पैशांनी पुस्तकांची चळत [विकत] मिळते, पण ज्ञान [त्यामुळे ज्ञान मिळत नाही ते ] कष्टाने मिळवावे लागते.
Wednesday, July 21, 2010
२३९. मा निषाद प्रतिष्ठां त्वमगमः शाश्वतीः समाः |
अर्थ
हे निषादा , चिरंतन काळपर्यन्त तुला प्रतिष्ठा मिळणार नाही, कारण की कामेच्छा झालेल्या क्रौंच जोडप्यामधील एकाला तू ठार केले आहेस. - वाल्मिकी ऋषी
[पक्ष्याला मारलेले दिसल्यावर त्यांच्या तोंडून वरील उद्गार बाहेर पडले तेंव्हा ब्रह्मदेवाने प्रकट होऊन वाल्मिकी ऋषींना रामायण लिहिण्यास सांगितले]
२३८. लौकिकानां हि साधूनामर्थं वागनुवर्तते |
अर्थ
सगळे सत्प्रवृत्त लोक जसं असेल - घडेल - तसं वर्णन करतात. परंतु [द्रष्टे ] ऋषी जस बोलले त्याप्रमाणेच [नंतर ] घटना क्रम घडला.
[वाल्मिकी ऋषीनी आधी वर्णन केल्याप्रमाणे नंतर रामायण घडलं]
Tuesday, July 20, 2010
२३७. मनसेह मनोज्ञाय धारासंसरणे रभः|
अर्थ
इथे [ह्या जगात ] मनाने त्या सुंदर तेजाला नमस्कार असो. आम्ही उच्च ध्येयाकडे जोमाने जात आहोत आणि त्यासाठी केलेले यज्ञ म्हणजे रसपूर्ण मेजवानीच.
श्री . भि . वेलणकर यांच्या चित्रकाव्यातील विलोमकाव्य या पोटप्रकारातला हा श्लोक आहे . पहिली ओळ वाचल्यानंतर शेवटच्या अक्षरा पासून उलट वाचत आले तरी त्याला सुंदर अर्थ असतो अशा काव्याला विलोम काव्य म्हणतात.
Sunday, July 18, 2010
२३६. पक्षिणां बलमाकाशो मत्स्यानामुदकं बलम् |
अर्थ
आकाशात पक्ष्यांची ताकद काम करते. माश्यांच बळ पाण्यात असतं राजाने [केलेले रक्षण] हे दुबळ्यांचे बळ होय आणि रडणं ही लहान मुलांची ताकद असते.
२३५. विकृतिं नैव गच्छन्ति सङ्गदोषेण साधवः |
अर्थ
सज्जन माणसे [वाईट लोकांच्या] संगतीने बिघडत नाहीत. चंदनाच्या वृक्षाला मोठमोठया सापांनी वेढले तरी तो विषारी बनत नाही.
२३४. अगाधजलसञ्चारी गर्वं नायाति रोहितः |
अर्थ
रोहित हा [एक मोठा मासा] खूप खोल पाण्यात विहार करून सुद्धा गर्व करीत नाही. पण शफरी मात्र टीचभर पाण्यात असली तरी [गर्वाने] फुगते.
२३३. आयुषः क्षण एकोऽपि सर्वरत्नैर्न लभ्यते |
अर्थ
सर्व रत्ने [सर्वात महाग वस्तू] दिली तरीहि आयुष्याचा एक क्षण सुद्धा [वाया घालवलेला परत] मिळत नाही. म्हणून वेळ वाया घालवणे ही घोडचूक आहे.
२३२. श्रवणं कीर्तनं विष्णोः स्मरणं पादसेवनम् |
इति पुंसार्पिता विष्णौ भक्तिश्चेन्नवलक्षणा |
क्रियते भगवत्यद्धा तन्मन्येऽधीतमुत्तमम् ||
भागवत सातवा स्कंध पाचवा अध्याय
अर्थ
प्रल्हाद हिरण्यकश्यपुला सांगतो विष्णूची भक्ति - श्रवण [त्याच्या कथा ऐकणे] \, नामसंकीर्तन, मनात स्मरण करणे, पाय चेपणे, पूजा करणे, नमस्कार करणे, दास्य भक्ति [हनुमानाप्रमाणे], सख्य भक्ति [अर्जुनाप्रमाणे] आणि आत्मनिवेदन [स्वतः देव आपलं ऐकतो आहे अशा प्रकारे त्याला सर्व सांगणे] - अशी नवविधा भक्ति केली तर ते उत्तम शिक्षण होय.
२३१. पुरा कवीनां गणनाप्रसङ्गे कनिष्ठिकाधिष्ठितकालिदासा |
अर्थ
पूर्वी कवींची मोजदाद करण्याच्या वेळी करंगळी [वर पहिलं नाव] कालिदास [हे] घेऊन मोजलं. पण पुढे त्याच्या तोडीचा कवि न सापडल्याने अनामिका [जिच्यासाठी नाव नाही अशी] सार्थ नावाची झाली. [कालिदासाची अद्वितीयता सांगण्यासाठी नेहमी हा श्लोक उद्धृत करतात]
कालिदासाच्या स्मृती निमित्त हा श्लोक.
Wednesday, July 14, 2010
२३०. सर्वस्य हि परीक्ष्यन्ते स्वभावा नेतरे गुणाः |
अर्थ
कुणाच्याही स्वभावाची आधी पारख करावी, इतर गुणांची नव्हे. [त्या गुणांना नंतरच महत्व द्यावं] कारण सर्व गुणांना मागे टाकून स्वभाव हा उचल खातो.
२२९. गानाब्धेस्तु परं पारं नोपेयाय सरस्वती |
अर्थ
देवी सरस्वतीला देखील अथांग अशा गानानंदाच्या सागराचे पैलतीर गाठता आले नाही, म्हणूनच [तिच्या मूर्तीत] [तुम्बी] तिच्या हातात वीणा आहे. [त्यात भोपळा -बुडायला लागू नये म्हणून] आहे.
Tuesday, July 13, 2010
२२८. एकं हन्यान्न वा हन्यादिषुर्मुक्तो धनुष्मता |
अर्थ
धनुष्य धारण करणाऱ्याने बाण सोडला तर तो एकच माणसाला मारेल किंवा [एखादे वेळी नेम चुकल्यास] मारणार पण नाही. परंतु बुद्धिमान माणसाने डोक्याने काम केले तर राजा सकट राज्याचा तो नाश करू शकतो.
२२७. राज्ञि धर्मिणि धर्मिष्ठाः पापे पापाः समे समाः |
अर्थ
राजा [प्रशासक] जर धार्मिक असेल तर प्रजा धार्मिक होते. तो दुराचारी असेल तर जनता दुराचारी होते. जर तो [सर्वाशी] सारखा वागत असेल तर ती पण तशीच वागते. माणसे नेहमी राजा प्रमाणेच वागतात.
२२६. बुभुक्षितैर्व्याकरणं न भुज्यते पिपासितैः काव्यरसो न पीयते |
अर्थ
भूकेलेल्यांची भूक व्याकरण खाऊन भागत नाही. तहानलेले काव्य परीक्षण पिऊ शकत नाहीत. वेदांच्या [ज्ञानाने] कोणी घरात बरकत आणू शकत नाही. त्यामुळे धन मिळवावेत, गुण वाया जातात.
२२५. व्रजत्यधः प्रयात्युच्चैर्नरः स्वैरेव चेष्टितैः |
अर्थ
माणसाची स्वतःच्या कृत्यांमुळेच प्रगती किंवा अधोगती होते. विहीर खणणारा खाली खाली जातो आणि हवेली बांधणारा वर वर जातो.
२२४. उद्योगिनं पुरुषसिंहमुपैति लक्ष्मीर्दैवं प्रधानमिति कापुरुषा वदन्ति |
अर्थ
सिंहाप्रमाणे असणाऱ्या कामसू माणसाकडे लक्ष्मी [आपणहून] येते. मात्र घाबरट लोक नशीब महत्वाचे आहे असे म्हणतात. नशिबाचा विचार न करता स्वतःच्या सामर्थ्याने प्रयत्न कर आणि प्रयत्न करूनही जर [ध्येय] गाठता आलं नाही तर त्यात [तुझा] काय दोष आहे?
Friday, July 9, 2010
२२३. सौवर्णानि सरोजानि निर्मातुं सन्ति शिल्पिनः |
अर्थ
[चांगले] सोनार सोन्याची कमळे बनवू शकतात. पण त्यात सुगंध मात्र फक्त चतुर असा ब्रह्मदेवच निर्माण करू शकतो. [निसर्गा इतकी उत्तम आणि परिपूर्ण रचना मानव करू शकत नाही]
२२२. लुब्धानां याचकः शत्रुश्चोराणां चन्द्रमा रिपुः |
अर्थ
[काहीतरी] मागणारा हा हावरटांचा शत्रु असतो. चन्द्र हा चोरांचा शत्रु आहे. वाईट चालीच्या स्त्रियांचा पति हा शत्रु असतो आणि [चांगले] शिकवणारा हा मूर्खांना शत्रु वाटतो.
२२१. पद्मे मूढजने ददासि विभवं विद्वत्सु किं मत्सरः? नाहं मत्सरिणी न चापि चपला नैवास्ति मूर्खें रतिः |
अर्थ
कवि आणि लक्ष्मी यांचा संवाद - हे लक्ष्मी, मूर्ख लोकांना तू श्रीमंती देतेस तर पंडितांचा तुला मत्सर [द्वेष] वाटतो काय? लक्ष्मी- मी मत्सरी नाही, चंचल नाही किंवा मूर्खांवर माझे प्रेम सुद्धा नाही. मूर्खांना मी भरपूर संपत्ति देते त्याचे कारण ऐका. सर्व लोक विद्वानांचा मान ठेवतातच. पण मूर्खांना [श्रीमंतीशिवाय दुसऱ्या कुठल्याही कारणाने मान मिळणे] शक्य नसते म्हणून.
२२०. श्रुत्वा सागरबन्धनं दशशिराः सर्वैर्मुखैरेकदा तूर्णं पृच्छति वार्तिकान्सचकितो भीत्वा परं संभ्रमात् |
अर्थ
समुद्राला सेतू [पूल] बांधला हे ऐकून आश्चर्यचकित झालेल्या, ]घाबरलेल्या] दहा मुखे असलेल्या [रावणाने] गडबडीने हेरांना सर्वच [दहाही] तोंडानी विचारले, खरोखरीच सागराला [समुद्रवाचक दहा शब्द] बांधले काय ?
प्रहेलिका
वरील श्लोकामधिल समुद्राची १० नावे सांगा.
Monday, July 5, 2010
२१९. न मातरि न दारेषु न सोदर्ये न चात्मनि |
अर्थ
आपल्या खऱ्या मित्रावर माणसांचा इतका विश्वास असतो की तेवढा आईवर, पत्नीवर, सख्ख्या भावावर इतकाच काय खुद्द स्वतःवरही नसतो.
२१८. वरं वनं वरं भैक्ष्यं वरं भारोप जीवनम् |
अर्थ
अविचारी माणसांची नोकरी करून पैसे मिळवण्यापेक्षा अरण्यात राहिलेलं परवडलं, भीक मागितलेली परवडली किंवा ओझी वाहिलेली पत्करली.
२१७. शीतलादिव संत्रस्तं प्रावृषेण्यान्नभस्वनः |
अर्थ
जणू काही थंडीने कुडकुडल्यामुळे आणि पावसामुळे आकाशाने अजिबात भोके नसलेले, भरपूर ढगांचे बनवलेले कांबळे पाघारले आहे.
[कवीला मळभ असलेले आकाश हे घोंगडी पंघारल्या प्रमाणे वाटते आहे.]
Friday, July 2, 2010
२१६. वृक्षाग्रवासी न च पक्षिराजः तृणं च शय्या न च राजयोगी |
अर्थ
झाडाच्या शेंड्यावर राहतो पण पक्षि नाही. गवताची गादी वापरतो तापसी नाही. पिवळा धमक आहे पण सोन नाही. पुल्लिंगी आहे पण राजकुमार नाही.
प्रहेलिका
२१५. पर्वताग्रे रथो याति भूमौ तिष्ठति सारथिः |
अर्थ
रथ वाऱ्याच्या गतीने पर्वताच्या शिखरावर जातो. सारथी मात्र जमिनीवरच असतो. तो एक पाउल सुध्धा न हलता रथ वायुवेगानी कसा जातो ?
प्रहेलिका
Thursday, July 1, 2010
२१४. कार्यापेक्षी नरः प्रायः प्रीतिमाविष्करोत्यलम् |
अर्थ
माणसे काहीतरी काम करून घ्यायचं असलं की [खूप] पुळका दाखवतात. बोकडाला चांगलं गवत घालून त्याची जोपासना खाटिक करतो, ते त्याला कापल्यावर भरपूर मास मिळाव म्हणून नाही का?
२१३. विधाय वैरं सामर्षे नरोऽरौ य उदासते |
अर्थ
रागावलेल्या शत्रुशी वैर करून जो माणूस नुसता बसून राहतो, तो वाळलेल्या गवताला आग लावून वारा ज्या दिशेने वाहतो तिथे झोपून राहतो.
२१२. नरनारीसमुत्पन्ना सा स्त्री देहविवर्जिता |
अर्थ
नर आणि मादी यांच्यापासून जन्म झाला असला तरी ती स्त्रीला शरीर नाही, तोंड नसूनही ती आवाज करते आणि जन्मल्यावर लगेच नाश पावते. अशी ती कोण?
प्रहेलिका
२११. सर्वस्वापहरो न तस्करगणो रक्षो न रक्ताशनः सर्पो नैव बिलेशयोऽखिलनिशाचारी न भूतोऽपि च |
अर्थ
सर्वस्वापहर आहे, पण चोरांची टोळी नाही. रक्त पितो, पण राक्षस नाही. बिळात राहतो, पण साप नाही. सगळी रात्र भटकतो, पण भूत नाही. पटकन अदृश्य होतो, पण सिद्ध पुरुष नाही. वेगात धावतो, पण वारा नाही. चावा तीक्ष्ण आहे, पण बाण नाही. ओळखतील ते ज्ञानी..:)
प्रहेलिका
२१०. वृक्षाग्रवासी न च पक्षिराजस्त्रिनेत्रधारी न च शूलपाणिः |
अर्थ
झाडाच्या शेंड्यावर राहतो पण पक्षिश्रेष्ठ नाही. तीन डोळे आहेत पण शंकर नाही. वल्कलं परिधान केली आहेत पण तापसी नाही. पाणी बाळगतो पण घडा किंवा ढग नाही. असा कोण ते ओळखा?
प्रहेलिका
Tuesday, June 29, 2010
२०९. अस्ति ग्रीवा शिरो नास्ति द्वौ भुजौ करवर्जितौ |
अर्थ
गळा आहे पण डोक नाही. पंज्याशिवाय दोन हात आहेत आणि त्याला सीतापहरण करण्याचं बळ आहे. पण तो राम नाही आणि रावण पण नाही.
प्रहेलिका २ - लवकरात लवकर उत्तर द्या.
Thursday, June 24, 2010
२०८. अपदो दूरगामी च साक्षरो न च पण्डितः |
अर्थ
[प्रहेलिका म्हणजे कोडं या प्रकारचा हा श्लोक आहे ]
पाय नसून दूरदूर जातो. साक्षर असला तरी विद्वान नाही. त्याला तोंड तर नाहीच. पण सर्व गोष्टी सविस्तर सांगतो. जो ओळखेल तो ज्ञानी आहे.
Wednesday, June 23, 2010
२०७. कौर्मं संकोचमास्थाय प्रहारानपि मर्षयेत् |
अर्थ
[कठीण प्रसंगात] कासावाप्रमाणे पाठीचे कातडे घट्ट करून दणके सुद्धा खावे. पण योग्य वेळ येताच सापाप्रमाणे फणा काढावा.
२०६. शिरसा विधृता नित्यं तथा स्नेहेन पालिताः |
अर्थ
नेहमी डोक्यावर घेतलेले, [मानाने] दिलेले, स्नेहाने [तेल लावून किंवा प्रेमाने] सांभाळले, तरी सुद्धा केस देखील विरक्त [ प्रेमरहित किंवा काळा रंग जाऊन पांढरे] होतात. तर स्नेह [प्रेम] न दिलं तर नोकर वैतागतील यात काय संशय?
Tuesday, June 22, 2010
२०५. उदीरितोऽर्थः पशुनापि गृह्यते हयाश्च नागाश्च वहन्ति चोदिताः |
अर्थ
[बुद्धिहीन] पशुसुद्धा सांगितल्यावर [मालकाच्या मनातील गोष्ट] समजतात. चाबूक मारल्यावर घोडे, हत्ती सुद्धा ओझे वाहून नेतात. पण विद्वान लोक सांगितल्याशिवाय [दुसऱ्याच्या मनातील गोष्ट] ओळखतात. [कुशाग्र] बुद्धीला दुसऱ्याच्या मनातील गोष्ट ओळखण्याची कला असते.
२०४. तृणानि नोन्मूलयति प्रभञ्जनो मृदूनि नीचैः प्रणतानि सर्वतः |
समुच्छ्रितानेव तरून्स बाधते महान्महत्स्वेव करोति विक्रमम् ||
अर्थ
सोसाट्याचा वारा सर्व बाजूनी वाकलेल्या मउ [लेच्यापेच्या] गवताला उपटत नाही, तर तो उंच वाढलेल्या झाडांना पाडतो. थोर माणसे थोरांशीच स्पर्धा [शौर्य] दाखवतात.
Monday, June 21, 2010
२०३. परिचरितव्याः सन्तो यद्यपि कथयन्ति नो सदुपदेशम् |
यास्तेषां स्वैरकथास्ता एव भवन्ति शास्त्राणि ||
अर्थ
जरी सज्जनांनी आपल्याला उपदेश केला नाही तरी त्यांची सेवा करावी. कारण ते सहजच ज्या गप्पा मारतात ते सुद्धा शास्त्रीय वचनच असत.
२०२. इक्षोरग्रात्क्रमशः पर्वणि पर्वणि यथारसविशेषः |
तद्वत्सज्जनमैत्री विपरीतानां च विपरीता ||
अर्थ
उसाच्या टोकाच्या कांडापासून जसजस पुढे जावं तसा तो अधिकाधिक [मधुर] रसाचा लागतो. त्याप्रमाणे सज्जनाशी मैत्री केली असता अधिकाधिक मधुर बनतं जाते आणि उलट लोकांची [दुष्टांची अधिकाधिक] त्रासदायक बनत जाते.
२०१. परैः प्रोक्ता गुणा यस्य निर्गुणोऽपि गुणी भवेत् |
इन्द्रोऽपि लघुतां याति स्वयं प्रख्यापितैर्गुणैः ||
अर्थ
दुसऱ्यांनी ज्याचे गुण गाईले असतील तो जरी गुणी नसला तरी गुणी [मानला] जाईल. पण स्वतःच्या तोंडाने स्वतःच गुणवर्णन केलं तर इंद्राला सुद्धा कमीपणा येतो.
२००. माता यस्य धराधरेन्द्रदुहिता तातो महेशस्तथा भ्राता विघ्नकुलान्तकः पितृसखो देवो धनानां पतिः |
ख्यातः क्रौञ्चविदारणे सुरपतेः सेनाग्रगः षण्मुखस्तद्दुर्दैवबलेन कुत्र घटते नाद्यापि पाणिग्रहः ||
अर्थ
ज्याची आई पर्वतांचा राजा असलेल्या [हिमालयाची] कन्या आहे, वडील हे श्रेष्ठ असे देव आहेत, भाऊ विघ्नहर्ता [गणेश] आहे, [देवांचा] खजिनदार [कुबेर] हा ज्याच्या वडिलांचा मित्र आहे, क्रौंचाचा नाश करण्यासाठी तो प्रसिध्द आहे , देवांच्या सैन्याचा जो सेनापती आहे - इतक्या अनुकूल गोष्टी असूनसुद्धा दुर्दैव असं बलवत्तर की अजूनही त्याच लग्न होत नाही.
तात्पर्य : सर्व अनूकुल असेल तरी, एखादी सामान्य गोष्ट होईलच असे नाही.
कार्तिकेयाच्या संदर्भातले हे सुभाषित आहे.
१९९. कस्यापि कॉऽप्यतिशयोऽस्ति स तेन लोके ख्यातिं प्रयाति नहि सर्वविदस्तु सर्वे |
किं केतकी फलति किं पनसः सपुष्पः किं नागवल्ल्यपि पुष्पफलैरुपेता ||
अर्थ
कुणाचहि एखाद्या गोष्टीत पराकोटीच कौशल्य असत आणि त्यामुळे तो प्रसिध्द होतो. माणूस सर्वज्ञानी नसतो. केवड्याला फळे लागतात काय ? [ त्याच्या पानाच्याच सुगंधाने तो प्रसिध्द होतो. ] फणसाला फुले येतात काय? आणि विड्याच्या पानाचा वेलाला फळे फुले नसतात मुळी.
१९८. अर्थो हि कन्या परकीय एव तामद्य संप्रेष्य परिग्रहीतुः |
जातो ममायं विशदः प्रकामं प्रत्यर्पितन्यास इवान्तरात्मा ||
अर्थ
मुलगी हे दुसऱ्याचे [ तिच्या पतीचीच ] संपत्ती आहे. तिला पतिगृही पाठवून आज मला [कन्याविरहाचे] खूप दुःख होत आहे. पण ठेव परत केल्याप्रमाणे अन्तःकरण झाले आहे.
शाकुन्तलामध्ये कण्व मुनी शकुंतलेला सासरी पाठवल्यावर म्हणतात.
१९७. खलानां कण्टकानां च द्विविधैव प्रतिक्रिया |
उपानन्मुखभङ्गो वा दूरतो वा विसर्जनम् ||
अर्थ
दुष्ट मनुष्य आणि काटे यांचा दोन प्रकारे प्रतिकार करता येतो. चपलेनी फोडून काढणं किंवा दुरूनच टाळून जाणे.
Tuesday, June 15, 2010
१९६. उद्योगिनं पुरुषसिंहमुपैति लक्ष्मीर्दैवं प्रधानमिति कापुरुषा वदन्ति |
दैवं विहाय कुरु पौरुषमात्मशक्त्या यत्ने कृते यदि न सिध्यति कॉऽत्र दोषः ||
अर्थ
[नेहमी] काम करणाऱ्या माणसाकडे लक्ष्मी [स्वतः] येते. सामान्य लोक नशीब हेच महत्वाचे आहे असे म्हणतात. [त्यापेक्षा] स्वतःच्या ताकदीने प्रयत्न करावे. प्रयत्न करूनही जर यश मिळालं नाही तर त्यांचा [सामान्य लोकांचा] काय दोष ?
१९५. नरस्याभरणं रूपं रूपस्याभरणं गुणः |
गुणस्याभरणं ज्ञानं ज्ञानस्याभरणं क्षमा ||
अर्थ
सौन्दर्य हा माणसाचा दागिना आहे. गुण हा रूपाचा अलंकार आहे. ज्ञान हा गुणाचा अलंकार आहे. क्षमशीलता हा ज्ञानाचा अलंकार आहे.
Monday, June 14, 2010
१९४. दाता क्षमी गुणग्राही स्वामी दुःखेन लभ्यते |
शुचिर्दक्षोऽनुरक्तश्च जाने भ्रृत्योऽपि दुर्लभः ||
अर्थ
[मला असे वाटते कि] उदार, क्षमशील, गुणांची कदर करणारा मालक मिळणे कठीण आहे आणि पवित्र [शुद्ध आचरण असणारा ] दक्ष आणि [धन्यावर ] प्रेम करणारा नोकरसुद्धा दुर्मिळ असतो.
Sunday, June 13, 2010
१९३. गीता सुगीता कर्तव्या किमन्यैः शास्त्रविस्तरैः|
या स्वयं पद्मनाभस्य मुखपद्मात्विनिसृता ||
अर्थ
कमल ज्याच्या नाभीमधून उगवलं अशा भगवान [श्रीकृष्णाच्या] मुखकमालातून स्रवलेली गीता चांगली पाठ करावी. दुसऱ्या शास्त्र ग्रंथांची [पोथ्यापुराणांची] जरूरच काय? [गीता हा एकच ग्रंथ आपली अध्यात्मिक उन्नती साधण्यास पुरेसा आहे.]
१९२. लुब्धं वशं नयेदर्थैः क्रुद्धं चाञ्जलिकर्मणा |
मूर्खं छन्दानुरोधेन याथातथ्येन पण्डितम् ||
अर्थ
हावरट माणसाला [पुष्कळ] धन [देऊन] वश करावे. रागावलेल्याला हात जोडून शान्त [वश] करावे. मूर्खाला त्याच्या कलाने वागून वश करावे आणि विद्वानाला योग्य गोष्ट करण्याने वश करता येते.
१९१. अल्पानामपि वस्तूनां संहतिः कार्यसाधिका |
तृणैर्गुणत्वमापन्नैर्बध्यन्ते मत्तदन्तिनः ||
अर्थ
अगदी लहान वस्तूंच्या समूहामुळे काम होऊन जाते. [अगदी कमी मजबुती असलेल्या ] गवताचा दोर वळला की त्याने माजलेले हत्ती [एवढे शक्तिमान असूनही ] सुद्धा बांधता येतात.
१९०. यौवनं धनसम्पत्तिः प्रभुत्वमविवेकिता |
एकैकमप्यनर्थाय किमु यत्र चतुष्टयम् ||
अर्थ
तारुण्य, श्रीमंती, सत्ता आणि अविचार यापैकी एकटी गोष्ट सुद्धा अनर्थ करण्यास पुरेशी आहे तर जेथे चारही असतील तेथे अनर्थ घडेल हे काय सांगावयास पाहिजे?
१८९. कॉऽतिभारः समर्थानां किं दूरं व्यवसायिनाम् ।
को विदेशस्तु विदुषां कः परः प्रियवादिनाम् ॥
अर्थ
खूप शिकलेल्यांना परदेशात [ राहणं फार कठीण जात ] नाही. गोड बोलणाऱ्याना कोणी परका वाटत नाही.
१८८. उद्यमस्साहसं धैर्य बुद्धि: शक्तिः पराक्रमः ।
षडेते यत्र वर्तन्ते तत्र देवः सहायकृत् ॥
अर्थ
कामासुपणा , धाडस ,धीरता , हुशारी , ताकद आणि हे सहा गुण [ज्याच्याजवळ असतील त्याला ] देव मदत करतो.
१८७. न भूतपूर्वं न कदापि वार्ता हेम्न: कुरंगो न कदापि दॄष्ट: ।
तथापि तॄष्णा रघुनन्दनस्य विनाशकाले विपरीतबुद्धि: ॥
अर्थ
पूर्वी कधीही असे घडले नाही, कुठे अशी हकीकत पण [माहित नाही. ] सोन्याचा हरीण [कोणी ] कधीही पहिला नाही. असे असूनही श्रीरामाला हाव सुटली. त्याअर्थी विनाश होणार असेल तेंव्हा बुद्धि उलटीच चालते.
१८६. सत्यस्य वचनं श्रेय: सत्यादपि हितं वदेत् ।
यद्भूतहितमत्यन्तमेतत्सत्यं मतं मम ||
अर्थ
खरं बोलण हे चांगलं असतं. सत्यपेक्षा सुद्धा जे हितकारक असेल ते बोलावे. ज्यामुळे प्राणीमात्रांचे अतिशय कल्याण होईल तेच सत्य होय असे मला वाटते.
१८५. नरत्वं दुर्लभं लोके विद्या तत्र सुदुर्लभा।
शीलं च दुर्लभं तत्र विनयस्तत्र सुदुर्लभः॥
अर्थ
मनुष्याचा जन्म मिळणे कठीण असते. त्यातही शिक्षण मिळण अजून अवघड असत त्यातही चारित्र्य संपादन करणं अधिक कठीण आणि एवढ [असूनही ] नम्रपणा [असणारा ] फारच विरळा .
१८४. सन्तप्तायसि संस्थितस्य पयसो नामापि न ज्ञायते
मुक्ताकारतया तदेव नलिनीपत्रस्थितं राजते ।
स्वात्यां सागरशुक्तिमध्यपतितं सन्मौक्तिकं जायते
प्रायेणोत्तममध्यमाधमदशा संसर्गतो जायते ॥
अर्थ
तापलेल्या लोखंडावर पडलेल्या पाण्याचा मागमूस सुद्धा राहात नाही. [पण] तेच पाणि जर कमळाच्या पानावर असले तर मोत्याच्या आकाराचे [सुंदर ] दिसते. तेच [पाणि ] स्वाती नक्षत्राच्या पावसात समुद्रात दोन शिम्पल्यांमध्ये पोचले तर त्याचं सुंदर मोती तयार होतो. सामान्यतः उत्कृष्ट , मध्यम आणि हीन अशा अवस्था सहवासामुळे लाभत असतात.
हा श्लोक राजा भतृहरीच्या नीतिशतकातला आहे.
१८३. ईर्षुर्धृणी नसन्तुष्टः क्रोधनो नित्यशङ्कितः ।
परभाग्योपजीवी च षडेते नित्यदुःखिताः ॥
अर्थ
[सतत दुसऱ्याशी ] स्पर्धा [तुलना] करणारा, [फार ] सहानुभूति बाळगणारा. असमाधानी, सतत भिणारा [किंवा शंका काढणारा ] दुसऱ्याच्या आश्रयाने राहणारा असे सहा जण [नेहेमी ] दुःखी असतात.
विदुर नीति. संस्कृत मधे शंक धातूचा अर्थ भिणे असा आहे.
१८२. वस्त्रदानफलं राज्यं पादुकाभ्यां च वाहनम् ।
ताम्बूलाद्भोगमाप्नोति अन्नदानात्फलत्रयम् ॥
अर्थ
वस्त्र दान केल्याने राज्य [ मिळते ] पादुका [चपला ] दिल्याने वाहन [मिळेल] विडा दिल्याने विषय प्राप्त होतात अन्नदान केल्याने तिन्ही गोष्टी मिळतात.
Monday, June 7, 2010
१८१. खलः सर्षपमात्राणि परच्छिद्राणि पश्यति |
आत्मनो बिल्वमात्राणि पश्यन्नपि न पश्यति ||
अर्थ = दुष्ट मनुष्य दुसऱ्याचे दोष मोहोरी एवढे असले तरी पाहतो. [ नावे ठेवतो ] पण आपले दोष बेलफळा एवढे असले तरी दिसत असूनही न पहिल्यासारखे करतो.
१८०. उष्ट्राणां च गृहे लग्नं गर्दभाः शान्तिपाठकाः |
परस्परं प्रशंसन्ति अहो रूपमहो ध्वनिः ||
अर्थ
काही वेळा अगदी क्षुल्लक अशा माणसांची गाठ पडते आणि अशासारख्या गोष्टी घडतात. उंटाच्या घरी लग्न [होतं आणि] गाढव पुरोहित असते. त्यामुळे ते एकमेकांचे कौतुक करतात. [गाढवं म्हणतात ] काय रूप आहे उंट म्हणतात काय आवाज आहे.
Saturday, June 5, 2010
१७९. न गणस्याग्रतो गच्छेत्सिद्धे कार्ये समं फलम् |
यदि कार्यविपत्तिः स्यात् मुखरस्तत्र हन्यते ||
अर्थ
जमावाच्या पुढे [मोर्चात प्रथम] जाऊ नये. काम झालं तर सगळ्यांना सारखाच वाटा मिळतो. [म्हणजे फायदा असं काहीच नाही] पण काही उलट घडलं तर पुढचा माणूस मारला जातो.
१७८. 'भिक्षुः क्वास्ति' ; 'बलेर्मखे' ; 'पशुपतिः' ; 'किं नास्त्यसौ गोकुले?'; मुग्धे; पन्नगभूषणः'; 'सखि सदा शेते च तस्योपरि |
'आर्ये; मुञ्च विषादमाशु '; 'कमले; नाहं प्रकृत्या चला चेत्थं वै गिरिजासमुद्रसुतयोः संभाषणं पातु वः ||
अर्थ
लक्ष्मी व पार्वती यांच्यातील हा कल्पित संवाद आहे लक्ष्मी पार्वतीला खिजवण्याचा प्रयत्न करते आणि पार्वती ते तिच्यावरच उलटवते.
लक्ष्मी विचारते 'भिक्षा मागणारा [शंकर ] कोठे आहे ?' ; 'बळीच्या यज्ञात ' [विष्णूने बळीकडे याचना केली ] 'पशुपति ग ' [शंकराचा हेटाळणीने उल्लेख ] ; 'तो गोकुळात नाही काय? ' [श्रीकृष्ण गाई राखत ]; 'अग वेडे ; मी पन्नगभूषण [साप हेच अलंकार घालणारा] विचारतेय'; 'सखि तो नेहमी त्याच्यावरच झोपतो ' [शेषशायी विष्णु ] ताई खेद सोडून दे [ किंवा विष खाणाऱ्या शंकराला सोडून दे ]'; 'कमले; मी स्वभावाने चंचल नाही' अशा प्रकारचा हिमालयकन्या पार्वती आणि समुद्रकन्या लक्ष्मी यांच्यातील संवाद तुमचे संरक्षण करो.
१७७. 'हे हेरम्ब'; 'किमम्ब'; 'रोदिषि कुतः'; 'कर्णौ लुठत्यग्निभूः'; 'किं ते स्कन्द विचेष्टिम्? मम पुरा संख्या कृता चक्षुषाम्'; |
'नैतत्तेप्युचितं गजास्य; चरितं'; नासां मिमीतेऽम्ब मे' तावेवं सहसा विलोक्य हसितव्यग्रा शिवा पातु वः ||
अर्थ
अरे गजानना, काय आई?, रडतोयस का? हा स्कन्द [कार्तिकेय] माझ्या कानाला लोंबकळतोय. हा काय रे स्कंदा तुझा खोडकरपणा? प्रथम [ह्यानी] माझे डोळे मोजले. गजानना हे तुझं बरोबर नाही. हं आई त्यानी माझे नाक [सोंडेची लांबी] मोजली. अशा प्रकारे भांडणार्या त्यांना पाहून हसू कोसळलेली पार्वती तुमचे रक्षण करो.
Wednesday, June 2, 2010
१७६. आपद्गतं हससि किं द्रविणान्धमूढ: लक्ष्मीः स्थिरा न भवतीति किमत्र चित्रम् |
एतान् प्रपश्यसि घटान् जलयन्त्रचक्रे रिक्ता भवन्ति भरिता भरिताश्च रिक्ताः ||
अर्थ
संपत्तीने अंध झालेल्या [गर्विष्ठ] मूर्खा, संकटात सापडलेल्या या [गरीब माणसाला] तू का हसत आहेस? अरे लक्ष्मी [कधी कोणाकडे] कायम राहत नाही यात आश्चर्य काय? रहाटगाडग्याच्या चाकावर असलेले हे घडे तू पाहतच आहेस, की रिकामे असलेले घडे भरतात आणि भरलेले रिकामे होतात.
Tuesday, June 1, 2010
१७५. न धैर्येण विना लक्ष्मीः न शौर्येण विना जयः |
न ज्ञानेन विना मोक्षो न दानेन विना यशः ||
अर्थ
धीराने [प्रयत्न केल्याशिवाय] संपत्ती मिळत नाही. पराक्रमाशिवाय विजय होत नाही. [तत्व] ज्ञान झाल्याशिवाय मोक्ष मिळत नाही. दान केल्याशिवाय कीर्ति मिळत नाही.
१७४. क्षणशः कणशश्चैव विद्यामर्थं च साधयेत् |
क्षणत्यागे कुतो विद्या कणत्यागे कुतो धनम् ||
अर्थ
[प्रत्येक] क्षण [उपयोगात आणून] विद्या मिळवावी, [प्रत्येक] कण [वापरून] संपत्ती मिळवावी. क्षण वाया घालवल्यास विद्या कोठून [मिळणार?] कण वाया घालवल्यास संपत्ती कशी साठणार?
१७३. उत्सवे व्यसने चैव दुर्भिक्षे शत्रुसङ्कटे |
राजद्वारे श्मशाने च यस्तिष्ठति स बान्धवः ||
अर्थ
आनंदाचे प्रसंगी, दुष्काळात, शत्रूने हल्ला केला असता, राजदरबारात, स्मशानात [म्हणजे सर्व सुख, दुःखाच्या वेळी] जो आपल्या जवळ राहतो तो [खरा] बांधव होय.
१७२. नलिकागतमपि कुटिलं न भवति सरलं शुनः पुच्छम् |
तद्वत् खलजनहृदयं बोधितमपि नैव याति माधुर्यम् ||
अर्थ
[ज्याप्रमाणे] कुत्र्याचे वाकडे शेपूट नळीत घातले तरी सरळ होत नाही, त्याप्रमाणे दुष्ट मनुष्याचे मन उपदेश करूनही मधुर [चांगले] होत नाही.
१७१. वह्निस्तस्य जलायते जलनिधिः कुल्यायते तत्क्षणान्मेरुः स्वल्पशिलायते मृगपतेः संघः कुरङ्गायते |
व्यालो माल्यगुणायते विषरसः पीयूषवर्षायते यस्याङ्गेऽखिललोकवल्लभतमं शीलं समुन्मीलति ||
अर्थ
सर्व जगाला अत्यंत प्रिय असणारे शील [चारित्र्य] ज्याने विकसित केले आहे, त्याच्या बाबतीत अग्नी हा पाण्या [प्रमाणे शीतल] बनतो, समुद्र लहान डबक्या प्रमाणे [लहानसा] होतो, मेरू लगेचच लहान ढेकळा प्रमाणे होतो, सिंहाचा कळप हरणांसारखा [क्रूरता सोडून देतो] होतो, साप फुलांच्या हारासारखा [आनंददायी] होतो ,विष अमृता प्रमाणे बनते.
राजा भतृहरीच्या नीतिशतकातील हा श्लोक आहे.
१७०. अहो दुर्जनसंसर्गान्मानहानिः पदे पदे |
पावको लोहासङ्गेन मुद्गरैरभिहन्यते ||
अर्थ
दुष्ट माणसाच्या सहवासाने पावलोपावली अपमान होतो. [लोखंड गरम करतात तेंव्हा] पावकाला [पवित्र अशा अग्नीला सुद्धा] लोखंडाच्या सहवासामुळे मोगरीचे [घण] तडाखे खावे लागतात.
१६९. हीयते हि मतिस्तात हीनैः सह समागमात् |
समैश्च समतामेति विशिष्टैश्च विशिष्टताम् ||
अर्थ
बाळा, हलक्या [किंवा कमी बुद्धी असलेल्याच्या] सहवासाने बुद्धीचा क्षय होतो. बरोबरीच्या [आपल्या सारख्याच लोकांच्या] सहवासाने तेवढीच राहते आणि [खूप] विशेष लोकांच्या सहवासाने अधिक चांगली बनते.
Friday, May 28, 2010
१६८. द्राक्षा म्लानमुखी जाता शर्करा चाश्मतां गता |
सुभाषितरसस्याग्रे सुधा भीता दिवं गता ||
अर्थ
सुभाषिताची माधुरी [पाहिल्यावर आपण त्याच्यापुढे काहीच नाही म्हणून ] द्राक्ष काळवंडली, साखरेचा दगड बनला, अमृत तर घाबरून स्वर्गात निघून गेलं.
१६७. साहित्यसंगीतकलाविहीनः साक्षात्पशुः पुच्छविषाणहीनः |
तृणं न खादन्नपि जीवमानस्तद्भागधेयं परमं पशूनाम् ||
अर्थ
ज्याला साहित्य, गाणं किंवा एखादी कला येत नाही, तो माणूस म्हणजे शेपूट आणि शिंग नसलेला पशूच होय. तो गवत न खाता जगतो हे पशूंच मोठंच भाग्य आहे.
Thursday, May 27, 2010
१६६. लक्ष्मीवन्तो न जानन्ति प्रायेण परवेदनाम् |
शेषे धराभरक्रान्ते शेते नारायणः सुखम् ||
अर्थ
श्रीमंत लोकांना सहसा दुसऱ्याचं दुःख समजत नाहीत. [जसं] पृथ्वीच्या ओझ्याने थकलेल्या शेषावर नारायण खुशाल झोपून राहतो.
१६५. तृणादपि लघुस्तूलः तूलादपि च याचकः |
वायुना किं न नीतोऽसौ मामयं प्रार्थयेदिति ||
अर्थ
गवतापेक्षाही कापूस हलका असतो, कापसापेक्षा याचक क्षुद्र असतो. [मग प्रश्न असा पडतो की] वाऱ्याने त्याला उडवले कसे नाही? तर माझ्याजवळ काहीतरी मागेल म्हणून.
१६४. पुराणमित्येव न साधु सर्वं न चापि नवमित्यवद्यम् |
सन्तः परीक्ष्यान्यतरद्भजन्ते मूढः परप्रत्ययनेयबुद्धिः ||
अर्थ
सर्वच जुन्या गोष्टी चांगल्या नसतात किंवा नवीन आहे म्हणून वाईट पण नसतात. सज्जन लोक विचारपूर्वक त्यापैकी जे चांगलं असेल त्याची निवड करतात. मूर्ख मात्र दुसऱ्याच्या सांगण्याप्रमाणे [चांगलं वाईट] ठरवतात.
मालविकाग्निमित्र या कालिदासाच्या नाटकातील पहिल्या अंकातला हा श्लोक आहे.
१६३. दूरेऽपि श्रुत्वा भवदीयकीर्तिं कर्णौ हि त्रृप्तौ न च चक्षुषी मे |
तयोर्विवादं परिहर्तुकामः समागतोऽहं तव दर्शनाय ||
अर्थ
खूप लांबवरून आपली कीर्ति ऐकून कानांच समाधान झालं पण [ आपलं दर्शन लांबून होऊ शकत नसल्याने] डोळे मात्र अतृप्त राहिले. [म्हणून] त्याचं भांडण होऊ लागलं ते मिटवण्यासाठी मी [आपल्या दर्शनाने डोळ्यांना सुखी करण्यासाठी] आलो आहे.
१६२. स्वभावं न जहात्येव साधुरापद्गतोऽपि सन् |
कर्पूरः पावकस्पृष्टः सौरभं लभतेतराम् ||
अर्थ
संकट कोसळलं म्हणून सज्जन स्वतःचा [सुस्वभाव] कधीहि सोडत नाही. कापाराला अग्नीचा स्पर्श झाला [जळून नाहीसा होण्याची वेळ आली तर उलट] तरी तो अधिकच सुगंधित होतो.
१६१. याचना हि पुरुषस्य महत्वं नाशयत्यखिलमेव तथा हि |
सद्य एव भगवानपि विष्णुः वामनो भवति याचितुमिच्छन् ||
अर्थ
[एखादी गोष्ट] मागण्यामुळे माणसाचे मोठेपण पूर्णपणे नाहीसे होते भगवान [म्हणजे अष्ट ऐश्वर्ये असणारा] विष्णु सुद्धा याचना करताना वामन [लहान, वामन या शब्दाचा अर्थ बुटका असा आहे.] झाला.
Sunday, May 23, 2010
१६०. भारतं पञ्चमो वेदः सुपुत्रः सप्तमो रसः |
दाता पञ्चदशं रत्नं जामातो दशमो ग्रहः ||
अर्थ
महाभारत हे पाचवा वेद [वेदा इतका पवित्र]आहे. चांगला मुलगा सातवा रस आहे.[अन्नातल्या षड्रसांप्रमाणे सुख देतो]. उदार मनुष्य हे पंधरावे रत्नच आहे. जावई नऊ ग्रहांप्रमाणे दहावा ग्रहच आहे. [मंगळ, शनी वगैरे ग्रहांप्रमाणे त्रास देऊ शकतो.]
Hindi translation:
"महाभारत पाँचवाँ वेद है, जो वेद जितना ही पवित्र है। अच्छा पुत्र सातवाँ रस है, जो भोजन के छह रसों की तरह आनंद देता है। उदार व्यक्ति पंद्रहवाँ रत्न है। दामाद, नौ ग्रहों के समान, मानो दसवाँ ग्रह ही है, जो मंगल और शनि जैसे ग्रहों की भाँति कष्ट भी दे सकता है।"
English translation:
"The Mahabharata is the fifth Veda, as sacred as the Vedas themselves. A good son is like the seventh taste, giving joy just as the six flavors in food do. A generous person is the fifteenth gem. A son-in-law is like the tenth planet among the nine, capable of causing trouble like Mars or Saturn."
१५९. रिक्तपाणिर्न पश्येत् राजानं देवतां गुरुम् |
दैवज्ञं भिषजं मित्रं फलेन फलमादिशेत् ||
अर्थ
राजा, देव, गुरु, ज्योतिषी, वैद्य आणि मित्र यांच्याकडे रिकाम्या हाताने जाऊ नये. काही वस्तू, फळ देऊन त्याचं फळ मिळवावे.
Saturday, May 22, 2010
१५८. मलिनैरलकैरेतैः शुक्लत्वं प्रकटीकृतम् |
तद्रोषादिव निर्याता वदनाद्रदनावलिः ||
अर्थ
कवि म्हातारपणाचे वर्णन करतो. मळकट [काळ्या] केसांचे पांढरे केस झाले. त्याचा राग येऊन की काय दाताची कवळी तोंडातून निघून गेली. [पांढरे असणं हा दातांचा गुण केसांनी चोरला अस वाटून रागावून दात निघून गेले.]
१५७. दर्शने स्पर्शने वाऽपि श्रवणे भाषणेऽपि वा |
यत्र द्रवत्यन्तरङ्गं स स्नेह इति कथ्यते ||
अर्थ
जीला [व्यक्ति नुसती] पाहिल्यावर, तिला नुसता स्पर्श केला तरी, तिचं बोलण ऐकून, तिच्या बद्दल गोष्टी ऐकून, तिच्याशी बोलून किंवा तिच्याबद्दल बोलून मनात भावना तरंग [तिच्याबद्दल चांगले] उठतात असं असेल, तर त्याला प्रेम असं म्हणतात.
Friday, May 21, 2010
१५६. यथा गजपतिः श्रान्तश्छायार्थी वृक्षमाश्रितः |
विश्रम्य तं द्रुमं हन्ति तथा नीचः स्वमाश्रयम् ||
अर्थ
ज्याप्रमाणे थकल्यामुळे झाडाच्या सावलीला आलेला हत्तींचा राजा विश्रांती झाल्यावर [तेच] झाड तोडतो. त्याप्रमाणे दुष्ट मनुष्य आपल्याला मदत करणाऱ्याचा [सुद्धा] नाश करतो.
Wednesday, May 19, 2010
१५५. चित्ते भ्रान्तिर्जायते मद्यपानाद्भ्रान्ते चित्ते पापचर्यामुपैति |
पापं कृत्वा दुर्गतिं यान्ति मूढास्तस्मान्मद्यं नैव पेयं न पेयम् ||
अर्थ
दारू प्यायल्याने मनात गोंधळ निर्माण होतो. मन थाऱ्यावर नसलं की पापाचरण घडतं. अशा प्रकारे पाप करून मूर्ख लोक नरकात पडतात. त्यामुळे दारू पिऊ नये, मुळीच पिऊ नये.
१५४. शिरसा धार्यमाणोऽपि सोमः सौम्येन शम्भुना |
तथापि कृशतां धत्ते कष्टः खलु पराश्रयः ||
अर्थ
शांत अशा शंकराने चंद्राला डोक्यावर धारण केले असले, [मानाने वागवत असला] तरीही चंद्र बारीक होत जातो. खरोखर दुसऱ्यावर अवलंबून जगणं फार कठीण आहे.
Tuesday, May 18, 2010
१५३. मौनं कालविलम्बश्च प्रयाणं भूमिदर्शनम् |
भ्रृकुट्यन्यमुखी वार्ता नकारः षड्विधः स्मृतः ||
अर्थ
गप्प बसणे, वेळ लावणे, निघून जाणे, जमिनीकडे बघत बसणे, भुवया वाकड्या करणे, दुसर्याशीच बोलत बसणे अशा सहा रीतींनी नकार दिला जातो.
१५२. साक्षरा विपरीताश्चेद्राक्षसा एव केवलम् |
सरसो विपरीतश्चेत्सरसत्वं न मुञ्चति ||
अर्थ
सुशिक्षित [साक्षरा हे बहुवचन आहे] जर उलटले [साक्षरा हा शब्द उलट वाचला] तर राक्षस होतात. [सुशिक्षित उलटले तर राक्षसांप्रमाणे त्रास देतात ,रा-क्ष-सा उलट सा-क्ष-रा ] पण सुसंस्कृत [सरस] उलटले तरी ते सरसत्व [स-र-स उलट स-र-स ] सोडत नाहीत.
१५१. मृदोः परिभवो नित्यं वैरं तीक्ष्णस्य नित्यशः |
उत्स्रृज्य तद्द्वयं तस्मान्मध्यां वृत्तिं समाश्रयेत् ||
अर्थ
[फार] मऊपणाने वागलं तर नेहमी अपमान होतो. खूप तापटपणा केला तर [सगळ्यांशी] भांडणं होतात. म्हणून या दोन्ही गोष्टी सोडून [माणसाने] मध्यममार्ग स्वीकारावा.
१५०. अञ्जलिस्थानि पुष्पाणि वासयन्ति करद्वयम् |
अहो सुमनसां प्रीतिर्वामदक्षिणयोः समा |
अर्थ
ओंजळीतील फुले दोन्ही हातांना सुगंधित करतात. वा ! वा! सुमनाचे [ फुलांसारखे, सुंदर अन्तःकरण असणार्याचे ] प्रेम हे डाव्या उजव्या हातावर [फुलांच्या संदर्भात हात, सज्जनाच्या बाबतीत क्षुद्र व सामर्थ्यवान] सारखेच असते.
१४९. पायाद्वो जमदग्निवंशतिलकॉ वीरव्रतालंकृतो रामो नाम मुनीश्वरो नृपवधे भास्वत्कुठारायुधः |
येनाशेषहताहिताङ्गरुधिरैः सन्तर्पिताः पूर्वजा भक्त्या चाश्वमखे समुद्रवसना भूर्हन्तकारीकृता ||
अर्थ
ज्याने सर्व वाईट अशा शत्रूंच्या अंगातील रक्ताने आपल्या पूर्वजांचे श्राद्ध केले. [त्याच्या वडिलांना मारले अशा शत्रूंना मारताना ] ज्याचा परशू तळपत होता. पराक्रम हे ज्याचे व्रत होते. असे जमदग्नि कुलशिरोमणि परशुराम नावाचे श्रेष्ठ ऋषी तुमचे रक्षण करोत. असे की ज्यांनी अश्वमेध यज्ञात समुद्रापर्यन्तची सर्व जमीन [यज्ञातल्या पुरोहितांना] दान केली.
Saturday, May 15, 2010
१४८. अर्थागमो नित्यमरोगिता च प्रिया च भार्या प्रियवादिनी च |
वश्यश्च पुत्रोऽर्थकरी च विद्या षड् जीवलोकस्य सुखानि राजन् ||
अर्थ
पैसे [नेहमी] मिळणे , कायम तब्येत चांगली असणे , आवडती पत्नी ,आणि ती गोड बोलणारी ,ताब्यात असलेला मुलगा आणि पैसे मिळवून देणारी विद्या , हे राजा , या सहा गोष्टी या जगात सुख देणाऱ्या आहेत.
१४७. वितरति यावद्दाता तावत्सकलोऽपि भवति कलभाषी |
विरते पयसि घनेभ्यः शाम्यन्ति शिखण्डिनां ध्वनयः ||
अर्थ
उदार मनुष्य जोपर्यंत दान करत असतो तो पर्यंत सर्वजण [ त्याच्या बद्दल] गोड बोलत असतात. [त्याला गरिबी आल्यावर किंवा तो देत नाही म्हटल्यावर कोणी तसं गोड बोलत नाही.] मोरांचा केकारव ढगातील पाणी संपल्यावर थांबतो.
१४६. दुर्बलस्य बलं राजा बालानां रोदनं बलम् |
बलं मूर्खस्य मौनित्वं चौराणामनृतं बलम् ||
अर्थ
राजा [शासनसंस्था] ही दुबळ्यांची ताकद आहे. लहान मुलांची ताकद म्हणजे त्याचं रडणं. गप्प बसणं ही मूर्खांची ताकद आहे आणि खोटेपणा ही चोरांची ताकद आहे.
१४५. आदानस्य प्रदानस्य कर्तव्यस्य च कर्मणः |
क्षिप्रमक्रियमाणस्य कालः पिबति तद्रसम् ||
अर्थ
देणं , घेणं ,कर्तव्य या गोष्टी लगेच न केल्या तर त्यातील गोडी काळ खाऊन टाकतो.
१४४. हालाहलो नैव विषं विषं रमा जनाः परं व्यत्ययमत्र मन्वते |
निपीय जागर्ति सुखेन तं शिवः स्पृशन्निमां मुह्यति निद्रया हरिः ||
अर्थ
हलाहल हे खरं तर विष नाहीये, लक्ष्मी हीच विषाप्रमाणे आहे. पण लोकांना उलटच वाटतं. ते [हलाहल विष] भरपूर पिऊन भगवान शंकर मजेत जागा राहतो. पण हिला [नुसता] स्पर्श झाल्यावर, विष्णू झोपेमुळे बेसावध होतो. [शेषावर जाऊन चार महिने झोपतो.]
१४३. गोभिः क्रीडितवान् कृष्णो इति गोसमबुद्धिभिः ।
क्रीडत्यद्यापि सा लक्ष्मीरहो देवी पतिव्रता ||
अर्थ
कृष्णाने गाईंबरोबर क्रीडा केली. [गाई रानात नेऊन सांभाळल्या तर] लक्ष्मी एव्हढी पतिव्रता देवी आहे की ती अजूनही गोजाती [बैला] प्रमाणे बुद्धी [मंद] असणार्यांकडेच राहते. [खेळते]
Wednesday, May 12, 2010
१४२. यदा न कुरुते भावं सर्वभुतेष्वमङ्गलम् |
समदृष्टेस्तदा पुंसः सर्वाः सुखमया दिशः ||
१५ वा श्लोक
अर्थ
जेव्हा मनुष्य कुठल्याही प्राण्याबद्दल वाईट कल्पना करत नाही, त्याची दृष्टी सम असते, तेव्हा त्याला [जगात] सर्व ठिकाणी सुख लाभते.
१४१. न जातु कामः कामानामुपभोगेन शाम्यति |
हविषा कृष्णवर्त्मेव पुनरेवाभिवर्धते ||
अर्थ
वासना या [वस्तूंचा] उपभोग घेतल्याने शान्त [नाहीशा] होत नाहीत. तूप घातल्यावर अग्नी जसा वाढतो तशा त्या वाढतात.
१४०. सर्पाः पिबन्ति पवनं न च दुर्बलास्ते शुष्कैस्तृणैर्वनगजा बलिनो भवन्ति |
कन्दैः फलैर्मुनिवराः क्षपयन्ति कालं संतोष एव पुरुषस्य परं निधानम् ||
अर्थ
साप हवा खाऊन राहतात पण ते अशक्त नसतात, वाळलेली पाने खाऊन रानटी हत्ती ताकदवान होतात, थोर ऋषी कंदमुळे खाऊन दिवस काढतात समाधान हाच माणसाचा मोठा खजिना आहे.
Monday, May 10, 2010
१३९. स्वयं पञ्चमुखः पुत्रौ गजाननषडाननौ |
दिगम्बरः कथं जीवेदन्नपूर्णा न चेद्गृहे ||
अर्थ
[स्वतःला कपडे सुद्धा नाहीत असा ] दिगंबर, [परत खायला] पाच तोंडे, मुलगे तर एक हत्तीचं तोंड असलेला तर दुसर्याला सहा मुखे. मग घरात [पत्नी पार्वती] ही अन्नपूर्णा नसेल, तर [शंकर ] जिवंत तरी कसा राहील?
१३८. 'अम्बा कुप्यति तात मूर्ध्नि विधृता गङ्गेयमुत्सृज्यताम् '
कोपवेशवशादशेषवदनैः प्रत्युत्तरं दत्तवान् 'पाथोधिर्जलधिर्पयोधिरुदधिर्वारांनिधिः वारिधिः '||
समस्या : पाथोधिर्जलधिर्पयोधिरुदधिर्वारांनिधिः वारिधिः हे सहा समुद्रवाचक शब्द आहेत.
अर्थ
'बाबा , आई चिडते [म्हणून ] डोक्यावर धारण केलेली ती गंगा फेकून द्या ' [कार्तिकस्वामी म्हणतो ] 'अरे विद्वान सहा मुखे असणाऱ्या [कार्तिकस्वामी ] पुष्कळ कालपर्यंत माझ्या डोक्यावर असलेली [ती ] कोठे बरे जाईल , तूच सांग '[ भगवान शंकर म्हणाले त्यावर ] राग आणि आवेश यांमुळे एकही मुख शिल्लक न ठेवता [सहाही] मुखांनी त्याने उत्तर दिले ' पाथोधिः ................'
१३७. विधे पिधेहि शीतांशुं यावन्नायाति मे प्रियः |
आगते दयिते कुर्याः शतचन्द्रं नभस्तलम् ||
समस्या : शतचन्द्रं नभस्तलम्
अर्थ
हे ब्रह्मदेवा, माझा प्रियकर येई पर्यंत चंद्राला लपव [नायिकेला चंद्राच्या दर्शनाने विरहाचा त्रास जास्त होतो. म्हणून चन्द्र नाहीसा करायला ती सांगते.] मग तो आल्यावर [वाटल्यास] आकाशात शंभर चन्द्र का आणीनास?
Thursday, May 6, 2010
१३६. चलत्तरङ्गरङ्गायां गङ्गायां प्रतिबिम्बितम् |
१३६. चलत्तरङ्गरङ्गायां गङ्गायां प्रतिबिम्बितम् |
सचन्द्रं शोभतेऽत्यर्थं शतचन्द्रं नभस्तलम् ||
अर्थ
गंगेच्या अतिशय हालणाऱ्या लाटांवर प्रतिबिंबित झालेल्या. आकाशात चंद्र असल्याने ते शंभर [हालणाऱ्या लाटांमुळे शंभर प्रतिबिंबे पडल्यामुळे] चंद्र असल्याप्रमाणे अतिशय शोभून दिसते.
१३५. दामोदारकराघातविव्हलीकृतचेतसा |
१३५. दामोदारकराघातविव्हलीकृतचेतसा |
दृष्टं चाणूरमल्लेन शतचन्द्रं नभस्तलम् ||
अर्थ
कृष्णाच्या हातांच्या तडाख्यांनी कळवळून गेलेल्या [चीत झाल्याने पाठीवर पडलेल्या] चाणूर मल्लाला आकाशात शंभर चंद्र दिसले. [काजवे चमकल्याने शंभर चंद्र दिसल्या प्रमाणे गरगरले. ]
१३४. प्रदोषे दीपकश्चन्द्रः प्रभाते दीपको रविः ।
१३३. पात्रापात्रविवेकोऽस्ति धेनुपन्नगयोरिव ।
Wednesday, May 5, 2010
१३२. योगस्थः कुरु कर्माणि सङ्गं त्यक्त्वा धनंजय |
सिध्यसिद्धयोः समो भूत्वा समत्वं योग उच्यते ||
अर्थ
कर्मयोगाचा अंगीकार करून आसक्ती सोडून कर्तव्य कर. हे अर्जुना फलप्राप्ती आणि काम पुरे न होणे या बाबत तटस्थ असणे, [त्यांचा विचार न करता काम करणे यालाच [कर्म] योग असे म्हणतात.
गीता २ .४८ कर्मयोगाची व्याख्या दुसरी ओळ
१३१. कर्मण्येवाधिकारस्ते मा फलेषु कदाचन |
मा कर्मफलहेतुर्भूर्मा ते सङ्गोस्त्वकर्मणि ||
अर्थ
कर्तव्य बजावण्यावर तुझा अधिकार आहे पण फलप्राप्तीवर कधीच नाही. फळावर लक्ष ठेवून काम करू नकोस. आळशीपणा [कर्तव्य टाळण्याकडे] वर प्रेम करू नकोस.
गीता २ .४७ कर्मयोगाची चतुस्सूत्री.
Tuesday, May 4, 2010
१३०. नाभ्यस्ता भुवि वादिवृंददमनी विद्या विनीतोचिता ।
खङ्गाग्रैः करिकुंभपीठदलनैर्नाकं न नीतं यशः ॥
कांताकोमलपल्लवाधररसः पीतो न चन्द्रोदये ।
तारुण्यं गतमेव निष्फलमहो शून्यालये दीपवत् ॥॥
ह्या जगामध्ये नम्र माणसांना योग्य,[पर पक्षाच्या] पंडितांच्या समुदायाला पराजित करेल अशा विद्येचाही अभ्यास केला नाही, हत्तीदलांचा नाश तलवारीच्या धारेने करून स्वर्गात कीर्तीही पोहोचवली नाही, [रम्य]अशा संध्याकाळी पत्नीच्या कोमल अशा अधरांची माधुरी पण चाखली नाही तर, अरेरे! उजाड अशा घरामध्ये जळणार्या दिव्याप्रमाणे तारूण्य वायाच गेले.
हा श्लोक भर्तृहरीचा आहे.
१२९. अङ्गं गलितं पलितं मुण्डं दशनविहीनं जातं तुण्डम्|
वृद्धो याति गृहीत्वा दण्डं तदपि न मुञ्चत्याशा पिण्डम् ||
अर्थ
शरीर थकले आहे. डोके पांढरे झाले आहे. तोंडात दात नाहीत. म्हातारा काठी घेऊन जात आहे. [इतके म्हातारपण आले तरीहि] हाव माणसाला सोडत नाही.
१२८. तैलाद्रक्षेत् जलाद्रक्षेत् रक्षेत् शिथिलबंधनात् ।
मूर्खहस्ते न दातव्यमेवं वदति पुस्तकम् ॥
पुस्तक म्हणते की तेलापासून माझे रक्षण करा, पाण्यापासून माझे रक्षण करा, माझे बंध शिथिल होणार नाहीत असे बघा, आणि मूर्ख लोकांच्या हातात मला देऊ नका.
सहभाग : सुनिल काळे
१२७. सुलभाः पुरुषा राजन् सततं प्रियवादिनः ।
अप्रियस्य च पथ्यस्य वक्ता श्रोता च दुर्लभः ॥
सतत प्रिय बोलणारी माणसे जगात सुलभ आहेत. परंतु अप्रिय पण हिताचे बोलणार वक्ता आणि श्रोता दोघेही मिळणे दुर्लभ आहे.
सहभाग : सुनिल काळे
१२६. अकृत्वा परसन्तापं अगत्वा खलानम्रताम् |
अनुसृत्य सतां वर्त्म यदल्पमपि तद्बहु ||
अर्थ
दुसर्याला त्रास न देता, दुष्टांशी लाचारी न करता जरी थोडंच [मिळालं] तरी ते पुष्कळ आहे. [नेहेमी आपले आचरण शुध्द ठेवावे मग फळ जरी थोडे कमी मिळाले तरी चालेल.]
Monday, May 3, 2010
१२५. शैले शैले न माणिक्यं मौक्तिकं न गजे गजे ।
१२४. पिपीलिकार्जितं धान्यं मक्षिकासञ्चितं मधु ।
१२३. यस्यास्ति वित्तं स नरः कुलीनः स पण्डितः स श्रुतवान् गुणज्ञः ।
१२२. हस्तस्य भूषणं दानं सत्यं कण्ठस्य भूषणम् |
श्रोत्रस्य भूषणं शास्त्रं भूषणैः किं प्रयोजनम् ||
अर्थ
दान [करणे] हा हाताचा अलंकार आहे. खरे [बोलणे] हा गळ्याचा अलंकार आहे. शास्त्रांचा [अभ्यास करणे] हा कानाचा अलंकार आहे. [दुसऱ्या] अलंकाराची जरूरच काय?
१२१. काले वर्षतु पर्जन्यः पृथिवी सस्यशालिनी |
देशोऽयं क्षोभरहितः सज्जनाः सन्तु निर्भयाः ||
अर्थ
पाऊस [योग्य] वेळी पडो. पृथ्वी धान्यांनी बहरलेली शोभून दिसो. ह्या आपल्या देशात शांती नांदो. सज्जन लोक निर्भय राहोत.
१२०. अपेक्षन्ते न च स्नेहं न पात्रं न दशान्तरम् |
सदा लोकहिते युक्ताः रत्नदीपा इवोत्तमाः ||
अर्थ
ज्याप्रमाणे रत्न रूपी दिवे स्नेहाची [तेलाची] पात्राची [समई वगैरे वस्तूंची] दशेची [वातीची] अपेक्षा न करता नेहमी प्रकाश पाडण्यात मग्न असतात, त्याप्रमाणे श्रेष्ठ लोक स्नेहाची [त्यांना प्रेम दिल पाहिजे अशी, ज्याला द्यायचं तो] पात्र [लायक] पाहिजे किंवा [वाईट] दशेतला पाहिजे, अशी अपेक्षा न ठेवता सतत लोकांचे कल्याण करण्यात मग्न असतात.
११९. सर्वं परवशं दुःखं सर्वमात्मवशं सुखम् |
एतद्विद्यात् समासेन लक्षणं सुखदुःखयोः ||
अर्थ
ज्या गोष्टी आपल्याजवळ असतात त्याला सुख [म्हणावं] आणि जे दुसऱ्याच्या ताब्यात असतं ते [वापरण्याची इच्छा करणे] म्हणजे दुःख. अशी सुख दुःखाची थोडक्यात व्याख्या आहे.
Friday, April 30, 2010
११८. मनो यस्य वशे तस्य भवेत्सर्वं जगद्वशे |
मनसस्तु वशे योऽस्ति स सर्वजगतो वशे ||
अर्थ
ज्याच्या मन ताब्यात असेल, त्याच्या ताब्यात सर्व जग आहे. पण जो मनाच्या ताब्यात आहे, [ज्याचा मनावर संयम नाही] त्याच्यावर सगळ्या जगाची सत्ता चालते.
११७. सर्वेऽत्र सुखिनः सन्तु सर्वे सन्तु निरामयाः |
सर्वे भद्राणि पश्यन्तु मा कश्चित् दुःखमाप्नुयात् ||
अर्थ
ह्या [जगामध्ये] सर्वजण सुखी राहोत. सर्वजण निरोगी असोत. सर्वांचे खूप कल्याण होवो. कोणालाही दुःख भोगायला लागू नये.
Thursday, April 29, 2010
११६. सहसा विदधीत न क्रियामविवेकः परमापदां पदम् |
वृणुते हि विम्रृश्यकारिणं गुणलुब्धः स्वयमेव सम्पदः ||
अर्थ
[कोणतेही] काम एकदम [विचार न करता] करू नये. अविचार हा मोठ्या संकटाचे स्थान असतो. लक्ष्मी [शब्दशः सम्पत्ती] स्वतः विचार करून काम करणाऱ्याला वरते.
हा भारवीचा श्लोक आहे.
११५. सर्वनाशे समुत्पन्ने ह्यर्धं त्यजति पण्डितः ।
११४. न कश्चिदपि जानाति किं कस्य श्वो भविष्यति ।
११३. नाहं जानामि केयुरे नाहं जानामि कुण्डले ।
Wednesday, April 28, 2010
११२. नपूंसकमिति ज्ञात्वा प्रियायै प्रेषितं मनः |
तत्तु तत्रैव रमते हताः पाणिनिना वयम् ||
अर्थ
मन हा [शब्द] नपुंसकलिंगी आहे असे जाणून आम्ही [बिनधास्त] त्याला प्रियेकडे धाडून दिले तर ते तिथेच रमून गेले. [खरं तर] पाणिनीनेच आमचा घात केला.
१११. काचं मणिं काञ्चनमेकसूत्रे मुग्धाः निबध्नन्ति किमत्र चित्रम् |
विचारवान् पाणिनिरेकसूत्रे श्वानं युवानं मघवानमाह ||
अर्थ
अडाणी लोक काचेचा [मणी] सोनं आणि रत्न अशा भारी आणि अगदी क्षुल्लक वस्तू एकाच सूत्रात [दोऱ्यात] गुंफतात यात नवल ते काय? ज्ञानी अशा पाणिनीने देखील श्वान [कुत्रं] युवा [तरुण] मघवा [इन्द्र] एकाच सूत्रात [सूत्राची व्याख्या श्लोक क्रमांक १०७] माळेत ओवले. [श्वायुवामघवा असं एक सूत्र आहे]
११०. त्यजेदेकं कुलस्यार्थे ग्रामस्यार्थे कुलं त्यजेत् ।
१०९. अर्थनाशं मनस्तापं गृहे दुश्चरितानि च ।
१०८. वृथा वृष्टिः समुद्रेषु वृथा तृप्तस्य भोजनम् ।
१०७. अल्पाक्षरमसन्दिग्धं सारवद्विश्ववतोमुखम् |
अस्तोभमनवद्यं च सूत्रं सूत्रविदो विदुः ||
अर्थ
कमीत कमी अक्षरात लिहिलेले, अर्थ अगदी स्पष्ट असणारे, [कुठला तरी] मुद्दा मांडणारे, सर्व उदाहरणात वापरता येते असे निर्दोष [वाक्य] म्हणजे सूत्र असे ज्ञानी लोक म्हणतात
१०६. येन धौता गिरः पुंसां विमलैः शब्दवारिभिः |
तमश्चाज्ञानजं भिन्नं तस्मै पाणिनये नमः ||
अर्थ
माणसांची वाणी विपुल अशा [बिनचूक] शब्द रूपी स्वच्छ उदकाने शुद्ध केली अज्ञानाचा अंधार नाहीसा केला त्या [ थोर महर्षी] पाणिनींना नमस्कार असो
Tuesday, April 27, 2010
१०५. उत्साहो बलवानार्य नास्त्युत्साहात् परं बलम् ।
१०४. उदये सविता रक्तो रक्तश्चास्तमने तथा ।
Monday, April 26, 2010
१०३. रामाभिषेके जलमाहरन्त्याः हस्ताच्च्युतो हेमघटो युवत्याः |
१०२. असितगिरिसमं स्यात् कज्जलं सिन्धुपात्रे सुरतरुवरशाखा लेखनी पत्रमूर्वी |
१०१. अशनं मे वसनं मे जाया मे बन्धुवर्गो मे|
इति मे मे कुर्वाणं कालवृकॉ हन्ति पुरुषाजम् ||
अर्थ
[हे] अन्न मे, [अस्मद सर्वनाम षष्टी एकवचन अर्थ माझे] कपडे मे, [माझे] पत्नी मे,[माझी] हे नातेवाईक मे, [माझे] असे मे मे करणाऱ्या मनुष्य रूपी बोकडाला काळ रूपी लांडगा ठार मारतो.
१००. सर्वोपनिषदो गावो दोग्धा गोपालनंदनः |
पार्थो वत्स: सुधीर्भोक्ता दुग्धं गीतामृतं महत् ||
अर्थ
सर्व उपनिषदातील [तत्त्वज्ञान]ह्याचा अर्थ गाई, श्रीकृष्ण हा दूध काढणारा, अर्जुन म्हणजे वासरू, जाणकार ह्याला [ते सारभूत तत्वज्ञान रूपी] अमृतासारखे श्रेष्ठ असे दूध म्हणजे गीतांमृत चाखायला मिळते.
Saturday, April 24, 2010
९९. यदीच्छसि वशीकर्तुं जगदेकेन कर्मणा|
परापवादसस्येषु चरन्तीं गां निवारय ||
अर्थ
जर एकाच कृत्याने जग ताब्यात आणण्याची [तू] इच्छा करत असशील, तर दुसऱ्याचे दोष रूपी धान्यावर चरत असलेल्या [आपल्या] वाणिरूपी गाईला अडव. [दुसऱ्यांची निंदा करून आपण शत्रू करून घेत असतो. ]
९८. सद्विद्या यदि का चिन्ता वराकोदरपूरणे |
शुकोऽप्यशनमाप्नोति राम रामेति च ब्रुवन् ||
जर चांगलं शिक्षण झालं असलं तर, क्षुल्लक पोट भरण्याची, काय काळजी? [केवळ] राम राम असे बोलण्याने पोपटसुद्धा पोट भरतो.
Friday, April 23, 2010
९७. सम्पुर्णकुम्भो न करोति शब्दम् अर्धो घटो घोषमुपैति नूनम्।
९६. अन्नदानं परं दानं विद्यादानमतः परम् ।
९५. काचः काञ्चनसम्पर्कात् धत्ते मारकतिं द्युतिम् ।
९४. पुस्तकस्था तु या विद्या परहस्तगतं धनम्।
कार्यकाले समुत्पन्ने न सा विद्या न तद्धनम् ||
दुसर्याला दिलेले पैसे आणि [घरात असलेल्या, डोक्यात न पोहोचलेल्या] विद्येचा जरूरीच्या वेळी काही उपयोग होत नाही.
९३. गते शोको न कर्तव्यो भविष्यम नैव चिन्तयेत्।
वर्तमानेन कालेन बुधो लोके प्रवर्तते॥
जे [झाले] गेले, त्याच्याविषयी दु:ख करू नये. पुढे होणार्या गोष्टींचा विचार [काळजी] मुळीच करू नये. शहाणा माणूस या जगात चालू काळाला अनुसरून वागत असतो.
सहभाग : यशश्री साधू
९२. आलस्येन गतं दीर्घ जीवितं न हि जीवितम्।
क्षणमेकं सुयत्नेन यो जीवति स जीवति ॥
आळशीपणाने गेलेले आयुष्य दीर्घ [लांब] असले [तरी] हे खरे [सफल] आयुष्य नव्हे. एक क्षण [का होईना, पण] चांगला प्रयत्न करून जो जगतो तोच [खरा] जगतो.
सहभाग : यशश्री साधू
Thursday, April 22, 2010
९१. रात्रिर्गमिष्यति भविष्यति सुप्रभातं भास्वानुदेष्यति हसिष्यति पङ्कजश्री: ।
इत्थं विचिन्तयति कोषगते द्विरेफे हा हन्त हन्त नलिनीं गज उज्जहार ॥
अर्थ
रात्र जाऊन सकाळ होईल, सूर्य उगवेल आणि कमळ उमलेल. (आणि तेव्हा मला बाहेर पडता येईल) अशी स्वप्न कमळाच्या कोशात अडकलेला भुंगा बघतो. पण हाय रे देवा, हत्तींनी त्या कमळालाच पायदळी तुडवलं. (आणि त्याचबरोबर भुंग्याच स्वप्नदेखील.)
सहभाग : यशश्री साधू
९०. पिण्डे पिण्डे मतिर्भिन्ना कुण्डे कुण्डे नवं पयः ।
८९. अतिदानात् बलिर्बद्धो ह्यतिमानात् सुयोधनः ।
८८. अपि स्वर्णमयी लङ्का न मे लक्ष्मण रोचते|
जननी जन्मभूमिश्च स्वर्गादपि गरीयसी ||
अर्थ
हे लक्ष्मणा, लंका सोन्याने जरी मढलेली असली, तरी देखील ती मला रुचत नाही. [कारण] माता आणि (मातेसमान असणारी) जन्मभूमी हि मला स्वर्गाहूनही प्रिय आहे.
सहभाग : यशश्री साधू
Wednesday, April 21, 2010
८७. अव्याकरणमधीतं भिन्नद्रोण्या तरङगिणीतरणम् |
भेषजमपथ्यसहितं त्रयमिदं कृतं वरं न कृतम् ||
अर्थ
व्याकरणाशिवाय [भाषा] शिकणे, फुटक्या होडीतून नदी पार करणे, औषध घेत असताना पथ्य न करणे या तीन गोष्टी करण्यापेक्षा न करणे बरे.
Tuesday, April 20, 2010
८६. पादं गुरुभ्यो आदत्ते पादं शिष्य: स्वमेधया |
पादं सब्रह्मचारिभ्य: पाद: कालेन पच्यते ||
अर्थ
शिष्य एक चतुर्थांश [ज्ञान] गुरूकडून घेतो. एक चतुर्थांश स्वत:च्या अकलेने [समजून] घेतो. एक चतुर्थांश सहाध्यायींबरोबर [त्याला] कळतात. [आणि ] पाव गोष्टी [काही]काळाने मुरतात.
८५. उदारस्य तृणं वित्तम् शूरस्य मरणं तृणम् |
८४. यस्तु संचरते देशान् सेवते यस्तु पंडितान् ।
८३. कन्या वरयते रूपं माता वित्तं पिता श्रुतम्|
बान्धवा: कुलम् इच्छन्ति मिष्टान्नम् इतरे जना: ॥
[लग्नामधे] मुलगी वराच्या रुपाला वरते, मुलीची आई त्याच्या पैशाकडे, तर वडील त्याच्या गुणांकडे पहातात. नातलग चांगल्या कुळाची अपेक्षा करतात आणि इतर सर्व लोक फक्त उत्तम जेवणावर लक्ष ठेवतात.
Monday, April 19, 2010
८२. कुसुमं वर्णसंपन्नं गन्धहीनं न शोभते |
न शोभते क्रियाहीनं मधुरं वचनं तथा ||
अर्थ
सुगंध नसणारे फूल सुंदर रंगाचे असले तरी शोभून दिसत नाही. त्याचप्रमाणे काम न करता [मदत न करता फक्त] गोड बोलणे शोभून दिसत नाही.
८१. अधीष्व पुत्रकाधीष्व दास्यामि तव मोदकान् |
अथान्यस्मै प्रदास्यामि कर्णावुत्पाटयामि ते ||
अर्थ
बाळा, अभ्यास कर रे. मी तुला [खूप] लाडू देईन. [न केलास तर] दुसऱ्या [मुलाला] देईन. [बरं का] आणि [तरी नाही केलास तर] तुझे कान पिळवटीन.
राजनीतीमधील साम-दाम-भेद-दंड या उपायांचे हे उदाहरण आहे.
८०. दारिद्र्य भोस्त्वं परमं विवेकि गुणाधिके पुंसि सदानुरक्तम् |
विद्याविहीने गुणवर्जिते च मुहूर्तमात्रं न रतिं करोषि ||
अर्थ
हे दारिद्र्या, तू फार विचारी आहेस नेहमी खूप गुणी अशा माणसावर प्रेम करतोस. [त्यांच्याकडे राहून त्यांना गरीब करतोस]पण शिक्षण नसलेल्या किंवा [कोणतेही] गुण नसलेल्या [माणसांवर] क्षणभर सुद्धा प्रेम करीत नाहीस.
७९.प्रियवाक्यप्रदानेन सर्वे तुष्यन्ति प्राणिन:|
तस्मात तदेव वक्तव्यं वचने का दरिद्रता ||
अर्थ
गोड बोलण्याने सर्व माणसांना आनंद होतो. म्हणून तसेच बोलावे. बोलण्यात कंजूषपणा [शब्दशः गरिबी]कशाला?
Saturday, April 17, 2010
७८. वितरति गुरु: प्राज्ञे विद्यां यथैव तथा जडे
भवति च पुन: भूयान् भेद: फलं प्रति तद् यथा प्रभवति शुचि: बिम्बग्राहे मणिः न् मृदां चय: ||
अर्थ
गुरु ज्ञानी [हुशार] विद्यार्थ्याला जसं ज्ञान देतो तसंच, मंद [मुलाला] पण देतो. त्यात एकाला अधिक किंवा कमी करीत नाही. पण फळाच्या बाबतीत फार फरक पडतो. जसं प्रतिबिम्ब ग्रहण करण्याच्या बाबतीत तेजस्वी हिरा समर्थ असतो, मातीचे ढेकूळ नव्हे.
हा श्लोक भवभूतीच्या उत्तररामचरितातला आहे.
७७. लक्ष्मीः कौस्तुभपारिजातकसुरा: धन्वन्तरिश्चन्द्रमा:
अश्व: सप्तमुखो विषं हरिधनु: शङखोऽमृतं चाम्बुधे: रत्नानीह चतुर्दश प्रतिदिनं कुर्वन्तु वो मङगलम् ||
अर्थ
लक्ष्मी [धनाची देवता], कौस्तुभ, प्राजक्त, दारू, धन्वन्तरी [देवांचा वैद्य ], चंद्र, कामधेनु, ऐरावत [इन्द्राचा हत्ती], उर्वशी वगैरे अप्सरा, सात तोंडे असलेला [सूर्याचा] घोडा, विष, विष्णूचे धनुष्य, शङख आणि अमृत, अशी समुद्रातून निघालेली हि चौदा रत्ने तुमचे नेहमी कल्याण करोत.
७६. यथा काष्ठं च काष्ठं च समेयातां महोदधौ|
समेत्य च व्यपेयातां तद्वत् भूतसमागम:||
अर्थ
ज्याप्रमाणे एखाद लाकूड आणि दुसर लाकूड महासागरात जवळ येतात. जवळ आल्यावर [काही वेळाने] दूर जातात. [ते लाटा, भरती, ओहोटी वगैरे गोष्टींवर अवलंबून असते] त्याप्रमाणे प्राण्यांचा सहवास असतो. हा श्लोक महाभारतातील आहे.
Friday, April 16, 2010
७५. वनेऽपि सिंहाः मृगमांसभक्षा बुभुक्षिता नैव तृणं चरन्ति ।
७४. सूतो वा सूतपुत्रो वा यो वा को वा भवाम्यहम् ।
Thursday, April 15, 2010
७३. आकाशात् पतितं तोयं यथा गच्छति सागरम् |
सर्वदेवनमस्कार: केशवं प्रति गच्छति ||
अर्थ
ज्याप्रमाणे आकाशातून पडलेले पाणी [शेवटी ] समुद्राला मिळते, त्याप्रमाणे [कुठल्याही] देवाला केलेला नमस्कार विष्णूलाच पोचतो.
७२. लज्जास्पदं न दारिद्र्यं पुरुषस्य कदाचन |
दरिद्रोऽस्मीति जिह्रेति यत्त्वसौ तद् ह्रिय: पदम् ||
अर्थ
माणसाला कधीही गरीब आहे हि गोष्ट लज्जास्पद नाही. [मी ] गरीब आहे म्हणून तो लाजतो हे लज्जास्पद आहे.
७१. नक्रः स्वस्थानमासाद्य गजेन्द्रमपि कर्षति ।
७०. स्थानभ्रष्टा न शोभन्ते दन्ता केशा नखा नराः ।
Wednesday, April 14, 2010
६९ बहूनामप्यसाराणां समावायो हि दुर्जय: |
तृणैर्निमीयते रज्जु: येन नागोऽपि बध्यते ||
अर्थ
जरी अगदी क्षुल्लक वस्तू असल्या तरी त्यांचा गठ्ठा असल्यास तो जिंकणे फार कठीण असते. अगदी [साध्या] गवतापासून बनवलेल्या दोरीने [अतिविशाल] असा हत्ती सुद्धा बांधला जातो.
६८. नारिकेलसमाकाराः दृश्यन्तेऽपि हि सज्जनाः ।
६७. स्वभावो नोपदेशेन शक्यते कर्तुमन्यथा ।
६६. दुर्जनेन समं सख्यं प्रीतिं चापि न कारयेत् ।
६५. तातेन लिखितं पुत्र पत्रं लिख ममाज्ञया |
न तेन लिखितं पत्रं पितुराज्ञा न लङघिता ||
अर्थ
वडिलांनी लिहिले 'बाळ, माझी आज्ञा आहे म्हणून पत्र लिही’. नम्र अशा त्याने पत्र लिहिले आणि वडिलांची आज्ञा मोडली नाही.
हा प्रहेलिका प्रकारचा श्लोक आहे. त्याने पत्र लिहिले नाही. वडिलांची आज्ञा मोडली नाही. नतेन एकत्र घेतला की नम्र अशा त्याने पत्र लिहिले असा अर्थ होतो.
Tuesday, April 13, 2010
६४. छिन्नोऽपि रोहति तरुश्चन्द्र: क्षीणोऽपि वर्धते लोके |
इति विम्रृशन्त: सन्त: संतप्यन्ते न ते विपदा ||
अर्थ
या जगामध्ये झाड तोडले तरी पुन्हा वाढते. दुर्बल झालेला चंद्र सुद्धा [पूर्ण ] होतो. असा विचार करून सज्जन लोक संकटाने खचून जात नाहीत.
६३. सर्प: क्रूर: खल: क्रूर: सर्पात् क्रूरतर: खल: |
सर्प: शाम्यति मन्त्रेण; न शाम्यति खल: कदा ||
अर्थ
साप हा क्रूर असतो. दुष्ट मनुष्य हा पण क्रूर असतो. [पण] दुष्ट हा सापापेक्षा क्रूर असतो. [ अस म्हणायचं कारण ] सापाचं [विष ] शान्त करता येतं. [औषधांनी दुष्परिणाम घालवता येतात ] पण दुष्ट कधी शान्त बसत नाही. [त्रास देतच राहतो]
६२. कर्णामृतं सूक्तिरसं विमुच्य दोषेषु यत्न : सुमहान्खलस्य |
अवेक्षते केलिवनं प्रविष्ट: क्रमेलक: कण्टकजालमेव ||
अर्थ
कानांना सुख देणारा चांगल्या बोलण्याचा [सुंदर] अर्थ सोडून त्यातले दोष शोधण्याचाच दुष्ट मनुष्य प्रयत्न करतो. केळ्याच्या मोठ्या बागेत शिरलेला उंट [गोड केळी खायची सोडून] काट्यांचा पुंजकाच शोधतो.
६१. दानं भोगो नाश : तिस्रो गतयो भवन्ति वित्तस्य |
यो न ददाति न भुङक्ते तस्य तृतीया गतिर्भवति ||
अर्थ
पैशाला दान [करणे ] उपभोग [घेणे ] आणि नष्ट होणे अशा तीन वाटा असतात. जो दान करीत नाही आणि उपभोगही घेत नाही त्याचे धन नाश पावते.
६०. या पाणिग्रहलालिता सुसरला तन्वी सुवंशोद्भवा
Monday, April 12, 2010
५९. उद्यमेन हि सिध्यन्ति कार्याणि न मनोरथैः ।
५८. अष्टादशपुराणेषु व्यासस्य वचनद्वयम् ।
Sunday, April 11, 2010
५७. काव्यशास्त्रविनोदेन कालो गच्छति धीमताम् |
व्यसनेन तु मूर्खाणां निद्रया कलहेन वा ||
अर्थ
बुद्धिमान लोकांचा वेळ काव्याचा [आस्वाद घेण्यात] शास्त्राच्या [चर्चेत] आणि करमणूकी मध्ये जातो. मूर्ख लोकांचा वेळ मात्र व्यसन [करणे] झोप [कंटाळा करत ] आणि भांडणात जातो.
Saturday, April 10, 2010
५६. दृष्टं किमपि लोकेऽस्मिन् न निर्दोषं न निर्गुणम्।
आवृणुध्वमतो दोषान् विवृणध्वं गुणान् बुधा : ॥
अर्थ
हे बुद्धीमान लोकांनो, या जगात कुठलीही गोष्ट दोषरहित किंवा काहीच गुण नाही अशी नसते. [प्रत्येकामध्ये थोडे गुण आणि थोडे दोष असतातच. कुठलीच गोष्ट निर्दोष नसते ] म्हणून दोष झाका [त्यांच्याकडे दुर्लक्ष करा ] आणि गुणांचा विस्तार करा. [त्या माणसाचे गुण वाढतील असे बघा. ]
Friday, April 9, 2010
५५. हारम् वक्षसि केनापि दत्तमज्ञेन मर्कट: |
लेढि जिघ्रति संक्षिप्य करोत्युन्नतमासनम् ||
अर्थ
कोणीतरी मूर्ख माणसाने माकडाला [रत्न] हार दिल्यावर [माकडाने] चाटला, वास घेतला आणि गुंडाळून [बैठक] उंच केली. [माकडाला रत्नांची किंमत काय कळणार?] त्याचप्रमाणे मूर्ख माणसाच्या ताब्यात फार चांगली गोष्ट मिळाली तर तो तिची किंमत ठेवत नाही.
५४. सत्यं ब्रूयात् प्रियं ब्रूयात् न ब्रूयात् सत्यमप्रियम् ।
५३. यस्य नास्ति स्वयं प्रज्ञा शास्त्रं तस्य करोति किम् ।
Thursday, April 8, 2010
५२. विदेशेषु धनं विद्या व्यसनेषु धनं मतिः ।
५१. हंस श्वेतः बकः श्वेतः को भेदो बकहंसयोः ।
५०. काकः कृष्णः पिकः कृष्णः को भेदो पिककाकयोः ।
४९. विद्या विवादाय धनं मदाय शक्तिः परेषां परपीडनाय ।
४८. सज्जनस्य हृदयं नवनीतं यद्वदन्ति कवयस्तदलीकम् ।
४७. अलसस्य कुतो विद्या अविद्यस्य कुतो धनम् ।
Wednesday, April 7, 2010
४६. न स्थातव्यं न गन्तव्यं क्षणमप्यधमै: सह |
पयोऽपि शौण्डिकीहस्ते वारुणीत्यभिधीयते ||
अर्थ
[माणसाने ] क्षणभर सुद्धा नीच लोकांबरोबर थांबू नये किंवा [कोठे] जाऊ नये. कलालाच्या [दारु बनवणारा] हातात दूध असलं तरी [लोक] त्याला दारूच म्हणतात.
४५. ग्रहाणां चरितं स्वप्नोऽ निमित्तान्युपयाचितम् |
फलन्ति काकतालीयं प्राज्ञास्तेभ्यो न बिभ्यति ||
अर्थ
[कुंडलीतील] ग्रहांचे फेरे, [पडलेली] स्वप्न, शकून किंवा अपशकून आणि नवस हे कावळ्याने बसल्यावर फांदी मोडावी त्याप्रमाणे [योगायोगाने] फलद्रुप होतात बुध्दिमान माणसे त्यांना घाबरत नाहीत.
४४. यावत् जीवेत् सुखं जीवेत् ऋणं कृत्वा घृतं पिबेत् |
भस्मीभूतस्य देहस्य पुनरागमनं कुत : ||
अर्थ
जीवनात सुखेनैव जगावे. गरज पडल्यास कर्ज काढून तूपरोटी खावी. एकदा देहाची राख झाल्यावर परत कोण येणार आहे?
हा चार्वाकाचा श्लोक असून त्यात संपूर्ण इहवादी तत्वज्ञान सांगितले आहे.
४३. भो दारिद्र्य नमस्तुभ्यं सिद्धोऽहम् त्वत् प्रसादतः ।
४२. क्षमा शस्त्रं करे यस्य दुर्जनः किं करिष्यति ।
४१. घटं भिन्द्यात् पटं छिन्द्यात् कुर्यात् रासभरोहणम् ।
४०. चिन्तनीया हि विपदां आदावेव प्रतिक्रिया ।
३९. अमंत्रम् अक्षरं नास्ति
नस्तिमूलमनौषधम्।
अयोग्यः पुरुषः नास्ति
योजकस्तत्र दुर्लभः॥
अर्थ
मंत्रात ज्याचा उपयोग करता येत नाही असे एकही अक्षर नाही. ज्याच्यात औषधी गुणधर्म नाहीत अशी एकही मूळी नाही. सर्वथः अयोग्य असा कोणीही पुरुष नाही तर दुर्लभ काय आहे तर योजक. [म्हणजे ह्या सगळ्यांचा योग्य उपयोग करणारा माणूस मिळणे दुर्लभ आहे. ]
Tuesday, April 6, 2010
३८. भद्रं भद्रं कृतं मौनं कोकिलै: जलदागमे |
वक्तारो दर्दुरा यत्र तत्र मौनं हि शोभनम् ||
अर्थ
हा अन्योक्ती अलंकार असलेला श्लोक आहे. पावसाळ्याच्या सुरवातीला कोकिळांनी मौन धारण केले ते फार चांगले झाले. कारण पावसाळ्याच्या सुरवातीला जेंव्हा बेडूक [डराव डराव असा घाणेरडया आवाजात ] बडबड करतात, तेंव्हा गप्प बसणेच चांगले. [जेंव्हा सामान्य बुद्धीची माणसे खूप बडबड करतात तेंव्हा प्रतिभावंतानी गप्प बसणेच चांगले. कारण त्यांची झेप सामान्यांना कळणार नाही. ]
३७. निर्विषेणापि सर्पेण कर्तव्या महती फटा|
विषं स्यात् यदि वा न स्यात् फटाटोपो भयङकर :||
अर्थ
साप बिनविषारी असला तरी त्याने मोठा फणा उगारावा विषारी असो किंवा नसो उभारलेला फणा भयंकर दिसतो [त्यामुळे सापाला स्वतःचे संरक्षण करता येईल तो जरी बिनविषारी असला तरी ]
३६. वनानि दहतो वह्ने: सखा भवति मारुत: |
स एव दीपनाशाय कृशे कस्यास्ति सौहृदम् ||
अर्थ
जेव्हा वणवा लागतो तेव्हा वारा तो पसरवण्यासाठी अग्नीला सहाय्य करतो. पण तोच वारा छोट्या दिव्याला मात्र क्षणात विझवून टाकतो. खरचं दुर्बलांशी कोणी मैत्री करत नाही.
३५. अयं निजः परो वेति गणना लघुचेतसाम् ।
३४. अश्वम् नैव गजम् नैव व्याघ्रम् नैव च नैव च।
अजपुत्राम् बलिं दद्याद्देवो दुर्बलघातक :||
अर्थ
घोड्याचा बळी देत नाहित, हत्तीचा बळी देत नाहित, वाघाचा तर कधीच नाही. बोकड मात्र बळी जातो, [कारण] देव हा दुर्बळांचा घात करणार आहे. [ देव देखिल दुर्बळांचे रक्षण करत नाही.]
३३. यौवनम् धनसम्पत्ति: प्रभुत्वमविवेकिता |
एकैकमप्यनर्थाय किमु यत्र चतुष्टयम् ||
अर्थ
तारुण्य, संपत्ती, प्रभुत्व आणि अविवेक यातिल एक एक गोष्ट देखिल विनाशाला कारणीभूत होते, मग जिथे चारही गोष्टी एकत्र असतील तर त्याची काय कथा?
३२. गुणाः कुर्वन्ति दूतत्वम् दूरेऽपि वसतां सताम् ।
Monday, April 5, 2010
३१. लालयेत् पञ्च वर्षाणि दश वर्षाणि ताडयेत् |
प्राप्ते तु षोडशे वर्षे पुत्रे मित्रवदाचरेत् ||
अर्थ
पुत्र पाच वर्षाचा होई पर्यंत त्याचे लाड करावेत. पुढील दहा वर्षे होईपर्यंत मारावे.[शिस्त लावावी या अर्थाने] परंतु सोळा वर्षाचा झाल्यावर मात्र त्याला मित्राप्रमाणे वागवावे.
३०. कमले कमला शेते हरश्शेते हिमालये।
क्षीराब्धौ च हरिश्शेते मन्ये मत्कुणशङकया ||
अर्थ
लक्ष्मी कमळावर निद्रा करते तर शंकर हिमालयात. समुद्र हे विष्णूचे निद्रास्थान. हे सर्व केवळ एका ढेकणाच्या भीतीने ?[की काय? असे कवीला वाटते.]
२९. वैद्यराज नम: तुभ्यं यमज्येष्ठसहोदर:|
यमस्तु हरते प्राणान् त्वं तु प्राणान् धनान्यपि ||
अर्थ
हे वैद्यराज, तुम्हाला नमस्कार असो. तुम्ही तर यमाचे मोठे भाऊच. यम प्राण हरण करतो पण तुम्ही प्राण आणि धन या दोन्हींचे हरण करतां.
Hindi Translation:
हे वैद्यराज, आपको नमस्कार हो। आप तो यमराज के बड़े भाई ही हैं। यमराज केवल प्राण हरते हैं, लेकिन आप तो प्राण और धन दोनों ही हर लेते हैं।
English Translation:
O respected physician, greetings to you. You are indeed the elder brother of Yama (the god of death). Yama only takes away life, but you take away both life and wealth.
२८. अहं च त्वं च राजेन्द्र लोकनाथावुभावपि |
बहुव्रीहि: अहम् राजन् षष्ठीतत्पुरुषो भवान् ||
अर्थ
राजाची स्तुती मोठ्या चातुर्याने करण्याचा प्रयत्न कवीने केला आहे.
हे राजा, तू आणि मी दोघेही लोकनाथ आहोत. फरक इतकाच की मी बहुव्रीहि आहे [लोक ज्याचे नाथ आहेत असा] आणि तू षष्ठीत्तपुरुष आहेस. [लोकांचा नाथ]
२७. चलत्येकेन पादेन तिष्ठत्यन्येन बुद्धिमान् |
नासमीक्ष्य परम् स्थानम् पूर्वमायतनम् त्यजेत् ||
अर्थ
बुद्धिमान मनुष्य एकच पाऊल [पुढे] टाकतो. एक तसेच [आहे त्या जागीच ] ठेवतो. पुढच्या जागेची [धंदा किंवा नोकरी यांची ] नीट परीक्षा केल्याशिवाय पहिली जागा सोडू नये.
Hindi translation:
बुद्धिमान मनुष्य एक ही कदम आगे बढ़ाता है। एक कदम वैसे का वैसे (वहीं पर) रखता है। आगे की जगह (काम या नौकरी) की अच्छी तरह से जांच-पड़ताल किए बिना पहली जगह नहीं छोड़नी चाहिए।
English translation:
An intelligent person takes only one step forward. He keeps the other foot in the same place. One should not leave the first place (job or business) without thoroughly examining the next opportunity.