१२८१. ऊर्णां नैष दधाति नापि विषयो वाहस्य दोहस्य वा तृप्तिर्नास्य महोदरस्य बहुशो घासैः पलालैरपि |

हा कष्टं कथमस्य पृष्ठशिखरे गोणी समारोप्यते को गृह्णाति कपर्दकैरमुमिति ग्राम्यैर्गजो हस्यते ||

अर्थ

"याच्या अंगावर  [मेंढीसारखी] लोकर पण उगवत नाही. बरं दूध देणारा किंवा वाहून नेणारा पण हा प्राणी नाही. याचा एवढा मोठा पोटोबा टरफल किंवा केवढा तरी चारा घालून सुद्धा भरायचा नाही. बाप रे उंच अशा पाठीवर पोती तरी कशी चढवायची हो [मग अशा {निरुपयोगी} प्राण्याला] केवढ्यातरी रुपड्या खर्चून कोण बरं विकत घेईल? असं म्हणून गावंढळ लोक हत्तीला हसतात. [गजांतलक्ष्मी वगैरे राजे लोकांनाच कळणार ना?]