६७३. किं नि:शङ्कं शेषे शेषे वयस: समागते मृत्यौ |

अथवा सुखं शयीथा निकटे जागर्ति जाह्नवीजननी || अप्पय दीक्षित

अर्थ

[पण्डितराज जगन्नाथ यवनी पत्नी बरोबर गंगेच्या तीरावर झोपले असता त्यांना उद्देशून अप्पय दीक्षितांनी असे म्हटले मग पण्डित राजांना फार दु:ख झालं आणि त्या तळमळीत त्यांनी गंगालहरी हे अतिशय सुंदर स्तोत्र रचले अशी आख्यायिका आहे.]

मरण जवळ आलेले असताना; [थोडसंच] आयुष्य शिल्लक असताना बेघोर झोपालयात काय? [काही चिन्ता कशी वाटत नाही?] किंवा झोपा खुशाल [तुमची काळजी घ्यायला गंगामाई जवळच [आणि] जागृत आहे.