भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Wednesday, February 26, 2014

१२१७. रोलम्बैर्निमितं गृहं विघटितं धूमाकुलै: कोकिलैर्मायूरैश्चलितं पुरैव रभसा कीरैरधीरैर्गतम् |

ऐकेनापि सपल्लवेन तरुणा दावानलोपद्रव: सोढ: को न विपत्सु मुञ्चति जनो मूर्ध्नापि यो लालितः ||

अर्थ

भुंगे निघून गेले; धुरानी त्रासलेल्या कोकीळानी घरे मोडली; मोर आधीच पळाले. धास्तावलेले पोपट तर जोरात पळाले; वणवा पेटल्यावर एकट्या पर्णायुक्त वृक्षानी त्या वणव्याच्या यातना सोसल्या. अगदी लाडानी  डोक्यावर घेतलं [त्या साऱ्या पाखरांना] तरी, संकटामध्ये कोण बरे साथ करतो?

No comments: