१२१०. अजानन्दाहार्तिं पतति शलभस्तीव्र दहने न मीनोऽपि ज्ञात्वा बडिशयुतमश्नाति पिशितम् |

विजानन्त्योऽप्येते वयमिह विषज्वालजटिलान्न मुञ्चामः कामानहह गहनो मोहमहिमा ||

अर्थ

टोळ आगडोंबामुळे होणाऱ्या तीव्र वेदनांच ज्ञान नसल्यामुळे ज्योतीवर झेप घेतो. गळ झाकून जाईल असं लावलेला मासाचा तुकडा [खाताना] माशाला सुद्धा कळत नसत. [आपलं मरण यामुळे येणारे] पण [आपल्याला बुद्धी आहे; सगळं समजत असत] तरी विष आणि आग याप्रमाणे त्रासदायक असणारे विषय आपण टाकून देत देत नाही, केवढा हा जटिल मोहाचा पगडा असतो पहा!