भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Sunday, September 30, 2012

७९७. स्वच्छन्दं दलदरविन्द ते मरन्दं विन्दन्तो विदधतु गुञ्जितं मिलिन्दा: |

आमोदानथ हरिदन्तराणि नेतुं नैवान्यो जगति समीरणात्प्रवीण: ||
अर्थ

हे उमलणाऱ्या कमळा; तुझ्यामधील मध हवा तितका [पिऊन] घेणारे भुंगे [खुशीतून] गुणगुण करतील, [पण तुझ्याकडील विपुल] सुगंध सर्वं दिशांना टोकापर्यंत पोचवण्याच्या बाबतीत मात्र वाऱ्या शिवाय दुसरा कोणीही [त्या कामात] पटाईत नाही. [एखाद्याकडील वस्तूंचा; गुणांचा उपभोग घेणारे असतात, ते मजा तेवढी करतात काहीजण त्यांचा उपभोग सुद्धा न घेता भरपूर कौतुक आणि ते सगळीकडे जाऊन करतात.]

No comments: