भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Monday, June 24, 2013

१०४७. हे हेमकार परदुःखंविचारमूढ किं मां मुहुः क्षिपसि वारशतानि वह्नौ |

संदीप्यते मयि सुवर्णगुणातिरेको लाभः परं तवमुखे खलु भस्मपातः ||

अर्थ

हे  दुसऱ्याला दुःख होतय याचा जराही विचार न करणाऱ्या सोनारा; मला शेकडो वेळा आगीत का रे फेकतोस? खरोखर त्यामुळे [माझ्यातील हीण जळून मी] सुवर्णाने झळकत आहे [माझा तर फायदाच होतोय] पण तुझ्या तोंडात मात्र राख उडतेय [या वाईट कामाचं वाईट फळ तुलाच भोगावं लागतंय] [सुवर्णान्योक्ती. सोन = सद्गुणी मनुष्य, सोनार = दोष दाखवणारे ]

No comments: