भाषासु मुख्या मधुरा दिव्या गीर्वाण भारती।
तस्यां हि काव्यं मधुरं तस्मादपि सुभाषितम्॥

Monday, December 3, 2012

८६१. गीर्भिर्गुरूणां परुषाक्षराभिस्तिरस्कृता यान्ति नरा महत्वम् |

अलब्धशाणोत्कषणा नृपाणां न जातु मौलौ मणयो वसन्ति ||

अर्थ

गुरूंच्या कठोर वाक्ताडनानी झोडपले गेल्यानंतरच माणसे थोरपणा प्रत पोहोचतात. निकषाच्या[धारदार]   दगडावर पैलू पाडून झाल्याशिवाय [सर्वं बाजूंनी धारेनी तासल्यावरच सुंदर तेज येत] कधी रत्ने राजांच्या डोक्यातील [मुगुटाला] शोभा आणत नाहीत.

No comments: