९५५. मुग्धा दुग्धधिया गवां विदधते कुम्भानधो बल्लवाः कर्णे कैरवशङ्कया कुवलयं कुर्वन्ति कान्ता अपि |

कर्कन्धूफलमुच्चिनोति शबरी मुक्ताफलाशङ्कया सान्द्रा चन्द्रमसो न कस्य कुरुते चित्तभ्रमं चन्द्रिका ||

अर्थ

[प्रसन्न असं ] दाट चांदण कुणाच्या मनात गोंधळ निर्माण करत नाही बरे? [ज्योत्स्ना सर्वांनाच फसवते] साधे असे गवळी [शुभ्र अशा चन्द्रकिरणांना] दूध समजून गाईंच्या [अचळां] खाली चरव्या धरतात. नीलकमल हे पद्म आहे [श्वेत कमळ] असं वाटून तरुणी ते कानावर ठेवतात. भिल्लीण मोती समजून बोरच उचलते झालं. [भ्रन्तिमान अलंकाराच उदाहरण]